G majeur is een vrij eenvoudige toonsoort met één toonsoort. Voor de begeleiding moet je basisdrieklanken en een dominant septiemakkoord kunnen bouwen. Aan de hoofdreeks akkoorden kunt u nog kleinere drieklanken van de tweede en zevende stap toevoegen.
Het is nodig
- - pianotoetsenbord;
- - muziekboek;
- - Akkoordvolgordetabel.
instructies:
Stap 1
De gemakkelijkste manier om akkoorden in G majeur te bouwen, is door een pianoklavier bij de hand te hebben. Het kan gewoon getekend worden. Allereerst moet je een tonische triade bouwen. In majeur bestaat het uit een majeur en een kleine terts, met de majeur onderaan. Zoek de "G" -toets, tel er 2 tonen vanaf. Dit wordt de "s"-toets. Tel er anderhalve toon vanaf. Je krijgt het geluid "re" Zo bestaat de tonische drieklank in G majeur uit de klanken "G", "B" en "D". Het geluid "G" van het volgende octaaf wordt toegevoegd aan de uitgebreide drieklank. Dit akkoord wordt G-dur of gewoon G genoemd.
Stap 2
De tonische drieklank heeft inversies. Om de eerste inversie op te bouwen, volstaat het om de grondtoon een octaaf hoger te zetten. Het resultaat is een akkoord dat bestaat uit de klanken "B", "D" en "G". Dienovereenkomstig wordt in het tweede beroep het geluid "si" naar boven overgebracht. Het blijkt het akkoord "D" - "G" - "B" te zijn. Noteer de tonische drieklank en zijn inversies op een bladmuziek, en vergeet niet het sleutelteken neer te zetten - Fis. In de g-sleutel staat het geschreven op de bovenste liniaal (dat wil zeggen op de vijfde), in de bas één - op de vierde.
Stap 3
Leer de namen van de ondersteuningsstappen. De eerste fase is de tonica; het is op deze fase dat je de tonica-triade hebt gebouwd. De andere twee hoofdstappen zijn subdominant en dominant. De subdominant is de vierde stap. Tel de vierde vanaf het geluid "G". Dit zal het "voor" geluid zijn. Bouw een subdominante drieklank. Het ziet eruit als een majeur, met een grote terts onderaan en een kleine terts bovenaan. U krijgt een akkoord dat bestaat uit C-, E- en G-geluiden. In feite is dit een C-majeurakkoord, dat in digitale codes C of C-dur wordt genoemd.
Stap 4
De volgende cruciale stap is de vijfde, die ook de dominante is. Dit is de topklank van de tonische drieklank, dat wil zeggen, d. De dominante drieklank is ook geconstrueerd als een majeur, dat wil zeggen, in dit geval bestaat deze uit de klanken "D", "Fis" en "A".
Stap 5
Speel een akkoordprogressie op elk instrument dat je kunt spelen. Je zult horen dat het dominante akkoord onstabiel klinkt en een ander akkoord vereist. De reeks eindigt meestal met een tonische drieklank. Dit is in digitale camera's, het ziet eruit als G-C-D-G of G-dur - C-dur - D-dur - G-dur.
Stap 6
Je kunt de begeleiding versieren door een dominant septiemakkoord te gebruiken. Om het te bouwen, moet je nog een kleine terts toevoegen aan de dominante drieklank van bovenaf. Het resultaat is een D - Fis - A - C akkoord. Probeer het te spelen. Het klinkt grillig en heeft toestemming nodig. Als u deze combinatie van geluiden als een arpeggio speelt, ziet de resolutie eruit als B-G-G-G. Neem je alle geluiden tegelijk op, dan is de resolutie een grote derde B-G. Het dominant septiemakkoord in G majeur wordt in cijfers aangeduid als D7.
Stap 7
Bij verliezen en eindes wordt vaak een gereduceerde drieklank gebruikt. Het is gebouwd op de zevende fase. In G majeur is het Fis. Dit akkoord bestaat uit twee kleine tertsen en lost op in de grote terts van de tonische drieklank. In G majeur ziet deze akkoordreeks eruit als Fis - A - C - B - G. In harmonische G majeur is de verminderde drieklank ook gebouwd op de tweede stap. Het bestaat uit de klanken "la", "c" en "e flat" (dat wil zeggen, de zesde graad in dit type majeur wordt verlaagd).
