Ode - van het Griekse "lied" - een monumentaal poëziegenre. Het hoofdthema van een werk in dit genre is de lof van een bepaalde persoon (historisch belangrijk persoon), mensen of gebeurtenissen. De ode beleefde zijn hoogtepunt van populariteit in Rusland tijdens de periode van het classicisme, met name de beroemde odes behoren tot de pen van Lomonosov.
instructies:
Stap 1
Kies een specifiek onderwerp. Als je een persoon prijst, moet je hem goed kennen (althans bij verstek) en hem oprecht bewonderen. Als de held van de toekomstige ode je onverschillig is, wordt dit weerspiegeld in de tekst: de stijl zal droog en officieel zijn.
Stap 2
Onderzoek een persoon of gebeurtenis. Lees een biografie of verhaal, bij voorkeur uit meerdere bronnen. Natuurlijk berust de geschiedenis grotendeels op tegenstrijdige subjectieve meningen, maar je kunt vanuit verschillende gezichtspunten de meest betrouwbare kiezen. Laat u in dit geval niet alleen leiden door uw houding ten opzichte van de held, maar ook door uw gezond verstand.
Stap 3
Schrijf een evenementenplan. Geef de belangrijkste momenten in het leven van je personage aan. Vermeld onder elk evenement de acties van zijn bondgenoten en rivalen, die van hemzelf. In dit stadium is de poëtische tekst nog niet verbonden, maar als je individuele zinnen 'hoort' die het gedrag van de held of andere deelnemers aan het evenement kenmerken.
Stap 4
Vermeld de gebeurtenissen in poëtische taal. Spraak in de ode komt meestal namens de auteur, minder vaak wordt de tweede persoon gebruikt ("je ging op de achtervolging …"). Odes worden niet in de eerste persoon geschreven.
In de ode is het gebruik van directe rede tussen aanhalingstekens toegestaan. Een gedetailleerde lijst van acties is echter van groter belang, opmerkingen zijn gepast als het onmogelijk is om de stemming van de held op een andere manier uit te drukken.
Stap 5
Klassieke odes zijn geschreven in een taal die ons nu ouderwets lijkt. Inderdaad, in die tijd waren zowel de grammatica als de uitspraak van de Russische taal heel anders dan de moderne; daarnaast was er een veel sterkere band met de Kerkslavische taal (het klonk vaker), wat ook tot uiting kwam in het vocabulaire. Nu zullen we bijvoorbeeld het woord "zwavel" gebruiken in plaats van "bogey".
Beginnende dichters zondigen in odes met een overvloed aan leningen van pre-revolutionaire Russische, Oudslavische, Europese talen, maar vertrouwen tegelijkertijd op het moderne informele Russisch. Het ziet er misschien grappig uit, maar het pathos van de ode is genivelleerd. Blijf bij één stijl: pre-revolutionair of modern. Welke je kiest, is aan jou. Maar je moet het ermee eens zijn, in een gesprek over een piloot zul je duidelijk veel woorden moeten gebruiken die er niet waren in het tijdperk van Poesjkin.
