Anime is populair over de hele wereld. Een eigenaardig genre van kunst en afdrukken op verschillende plots leggen speciale op. Vaak is het de functie die de algemene bouwstijl en de belangrijkste mijlpalen van de serie bepaalt.
Anime is onderverdeeld in grappig, filosofisch en verdrietig. Van dat laatste springt de TOP-5 eruit, dit zijn de meest tragische films.
Graf van vuurvliegjes
De meest trieste volledige anime geïnspireerd door de gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog. De plot is gebaseerd op het autobiografische werk van Akiyuki Nosaki. Daarin beschrijft de auteur het overlijden van zijn eigen familie.
De roman werd gepubliceerd in 1967, een anime gebaseerd op de plot werd vertoond in 1988. De film vertelt het verhaal van een tiener genaamd Seita. Samen met zijn jongere zus Setsuko werd hij alleen gelaten, moeder stierf, vader aan het front. Ongelukkige kinderen moeten het alleen zien te redden.
Een familielid neemt ze mee voor onderhoud. De vrouw, gehard tijdens de oorlog, is echter te onbeleefd tegen kinderen. Ze verwijt de jongen dat hij zichzelf moet verdienen. Broer en zus verhuizen naar een verlaten schuilkelder
Er gaat wat tijd voorbij en het meisje wordt ziek. Zelfs een dokter kan haar niet helpen. Dan komt de informatie over de op handen zijnde capitulatie van Japan van het front. Seita raakt in wanhoop. Hij probeert Setsuko te redden, wat onmogelijk is. Dit zijn de meest dramatische shots. In de slotscène van de film vertellen de geesten van de zus en broer hun verhaal aan de vuurvliegjes en kijken zwijgend naar hun eens geboortestad.
Op het Chicago International Children's Film Festival 1994 won Tomb of the Fireflies twee hoofdprijzen. De film werd bekroond met de Blue Ribbon, de Japan Critics Association Special Award.
Tokio Acht
Emotionele anime geïnspireerd door een verschrikkelijke aardbeving. De maker van de serie, Tachibana Masaki, slaagde erin zo nauwkeurig mogelijk de gevoelens te verraden die werden ervaren door mensen die gijzelaars zijn geworden van een natuurramp. De hoofdpersoon van de film, namens wie de vertelling wordt uitgevoerd, Mirai Onozawa, een middelbare scholier.
Het grootste deel van haar tijd brengt ze thuis door. Het meisje schrijft gebeurtenissen in een elektronisch dagboek. Ze wordt niet verwend door de aandacht van haar ouders: zowel vader als moeder werken te veel zodat de kinderen (Mirai heeft een jongere broer) niets nodig hebben. Het meisje begrijpt heel goed wat hen drijft, maar ze is nog steeds beledigd door de volwassenen.
Met de komst van de zomervakantie begint een tentoonstelling van robotica in de stad. Mijn broer wil haar heel graag bezoeken. De verantwoordelijkheid ligt bij Mirai. De kinderen kwamen naar het geplande evenement en zouden het naar hun zin hebben gehad, maar alles was in de war door de aardbeving. De Eight Bell-schok vernietigde veel gebouwen. Kinderen zullen naar buiten moeten om hun eigen huis te vinden.
De heroïsche odyssee toont de toeschouwer opnieuw de confrontatie tussen het blinde element en de menselijke geest. In het Land van de Rijzende Zon komen dergelijke rampen veel voor.
De inwoners van Japan moeten vaak het slachtoffer worden van aardbevingen. De regisseur wist niet alleen een natuurramp in beeld te brengen. Hij was in staat om de mensen die zich in zijn hart bevonden, hun tragedie te laten zien. Ondanks alles verloren ze de hoop op redding niet.
De hoogten
De speelfilm Dazaki Osamu, voor het eerst vertoond in 2005, verdient het recht om opgenomen te worden in de TOP 5 van de treurigste anime. Volgens de plot leefden er eens gevleugelde meisjes in Japan, wezens met verbazingwekkende vermogens. Hun missie was om mensen te helpen.
De heersers van het land gebruikten hun geschenk echter alleen als een geheim wapen. Menselijk eigenbelang is de oorzaak geworden van ziekte van lichtwezens en hun massale dood. De enige vertegenwoordiger van het eens zo talrijke ras overleefde. Maar ze zit ook gevangen.
Een samoerai en zijn vrouw ontmoetten het meisje. Er ontstond een sterke spirituele band tussen hen. Niemand kan het uit elkaar halen. Er is veel tijd verstreken, maar de afstammelingen van de mens hebben de hoop niet verloren om dat zeer gevleugelde schepsel te ontmoeten dat naar de hemelse hoogten migreerde.
Yukito Kunisaki ging op reis nadat zijn moeder was overleden. Hij verdient geld met het vertonen van poppenkastvoorstellingen. In een pittoresk stadje aan de oceaankust ontmoet hij Misuzu. Het meisje gaf onderdak aan de vreemdeling in haar huis. Yukito wordt de enige persoon die dicht bij haar staat.
De gast is verbaasd te horen dat zijn nieuwe kennis ongewone dromen heeft. In hen zweeft Misudzu in de lucht en haar vleugels spreiden zich achter haar uit. De reiziger is in gedachten, hij begrijpt niet of zijn zoektochten bijna voltooid zijn of dat ze zo eindeloos zijn als de hemelse hoogten.
clannad
In het Japans betekent clannad familie. Een ontroerend en lief verhaal over twee seizoenen. Moet beide zien. De hoofdpersoon, middelbare scholier Tomoya Okazaki. De jongen heeft zijn moeder lang geleden verloren, zijn relatie met zijn vader is erg moeilijk.
Een jongen komt naar school om door de gangen te dwalen. Hij staat bekend als slordig en brutaal. Tomoya communiceert alleen met zijn vriend Sunohara. De man begrijpt niet waarom hij leeft en waarom hij moet studeren.
Op een dag ontmoette hij in de buurt van de school een verlegen, soulvol meisje Nagisa Furukawa. Vanaf dat moment veranderde het leven van de held. Hij begon te communiceren met leeftijdsgenoten.
De anime vertelt over het opgroeien, het latere leven van de jongens. Op het eerste gezicht is alles vrij banaal, niets bijzonders spannends. Dichter bij het midden begint het idee van de filmmakers zich echter te ontvouwen. In het tweede seizoen bereikt de intensiteit van passies zijn hoogtepunt.
Het publiek wordt in het begin gespaard. Zelfs het eerste seizoen eindigt met een goed einde. Maar dan beginnen de emoties. Elk personage wordt volledig onthuld. Ze lijken allemaal niet op onpartijdige maskers. Elk heeft zijn eigen geschiedenis en bestemming. Dit is al een zeldzaamheid, zelfs voor atmosferische anime. Het einde van de serie is opvallend. Het is dankzij haar dat "Clannad" opvalt in de zee van romantische anime. Het einde is even vrolijk als tragisch. Er is nog hoop op een wonder, maar wonderen zijn van dien aard dat men voor hen kan lijden.
Vijf centimeter per seconde
De titel van de film is de snelheid waarmee de bloemblaadjes van de kersenbloesem vallen. Er zijn drie delen op de foto, die met elkaar verbonden zijn. Elk vertelt over een bepaalde fase in het leven. Regisseur Makoto Shinkai's creatie toont een aaneenschakeling van verhalen over afgelegen, droevige liefde.
Het eerste deel, "An Excerpt of Sakura Blossoms", vertelt het verhaal van twee basisschoolleerlingen, Takagi Tohno en Akari Shinohara. Gezinnen van kinderen verhuizen vaak, kinderen moeten wennen aan de nieuwe school en klasgenoten. Eenmaal met dezelfde klas werden ze al snel vrienden. Daarom was Akari's verhuizing een echte schok voor beiden.
Het enige communicatiemiddel voor hen waren brieven. Ze slaagden erin elkaar na de kindertijd te ontmoeten. De tiener Takagi kwam met de trein om Akari te bezoeken. Hij besefte dat hij iets dierbaars aan het verliezen was. Soulmates vertelden elkaar wat ze moesten doen. Het verhaal vertelt hoe het hele leven verandert door één enkele beslissing.
Het tweede deel, "Cosmonaut", gaat over de middelbare scholier Takagi. Een klasgenoot wordt verliefd op een man die naar het verleden verlangt. Kanae is te verlegen om over haar gevoelens te praten. Pas kort voor het afstuderen besluit het meisje een brief aan de jongeman te schrijven.
Het laatste deel van de trilogie is "On the Platform". Akari en Takagi's contacten zijn verloren. De man ging na school naar de universiteit en werd programmeur in een groot bedrijf. Maar prestigieus werk brengt geen vreugde. Hij denkt constant aan Akari, hun tijd samen. De jonge man realiseert zich met afschuw dat hij de hele tijd probeerde iets ideaals te vangen, dat hem constant ontging. Maar dit is precies wat hij mist.
Takagi maakt het uit met zijn vriendin, zegt zijn baan op. Op een dag, bij een spoorwegovergang, ziet hij Akari. Hun blikken stonden op het punt elkaar te ontmoeten, maar vanwege de treinen die tussen hen in raasden, kon Takagi haar niet roepen. Het meisje ging weg. Takagi realiseert zich dat het beter is om naar de toekomst te gaan, en het verleden blijft bij hem. Toegegeven, de herinneringen aan droevige liefde van deze beslissing worden niet minder bitter.
Geboren als een aanpassing van de strips, is anime in de loop van de tijd geëvolueerd tot een echte cultuur. Dit genre is geliefd, ongeacht leeftijd en geslacht. Anime, leidend tot tranen, romantisch, het meest deprimerend en erg grappig, met een episch plot en ontroerend voor iedereen. Japanse animatie is een wereld zonder grenzen met een eigen geschiedenis.
