Liefhebbers van vissen genieten van het vangen van zeelt. Deze vertegenwoordiger van de karperfamilie maakt elke visser behoorlijk nerveus, maar als het je lukt om een fatsoenlijk exemplaar te vangen, dan is er geen limiet aan vreugde.
Zeelt behoort tot de familie van de karpers. Het heeft een kort en dik lichaam met een hoge "schoft". De schubben sluiten strak om het lichaam en zijn bedekt met een dikke laag slijm bovenop. De kleur is afhankelijk van de leefomstandigheden. In transparant water met een zandbodem is de zeelt groen-zilver, en als de bodem modderig is, dan wordt de kleur donkerbruin met een bronzen tint. De zeelt houdt in stille kreken, begroeid met zachte vegetatie, in waterplaatsen met zwakke stroming. Voelt geweldig in meren, vijvers, waarvan de oevers dicht begroeid zijn met riet en zegge. Lin houdt van eenzaamheid en een zittend leven. Het blijft dichter bij de bodem in het struikgewas bijna onderaan, en geeft de voorkeur aan verduistering boven fel licht.
Hij geeft niet om de zuurstofconcentratie in het water en daarom leeft hij waar veel vissoorten gewoon niet kunnen overleven. De zeelt voedt zich met insectenlarven, wormen en weekdieren die op een diepte van 10 centimeter in slib leven. Volwassenen van deze soort voeden zich ook met plantaardig voedsel, dat tot 60% van het voedzame dieet kan uitmaken. De zeelt bereikt de puberteit met 3-4 jaar. Het paait in juni - juli, wanneer het maximaal warm wordt. Het geografische gebied is Europa, waar het een veel voorkomende en meest voorkomende vertegenwoordiger is van rivieren en meren. Het wordt gevonden in de rivier de Yenisei en zijn zijrivieren, in het Baikalmeer.
Geheimen van het vangen van zeelt
Lin dankt zijn naam aan zijn vermogen om van kleur te veranderen in de lucht, alsof hij verhaart. Deze vis is niet exotisch en is bij velen bekend, zelfs bij mensen die verre van vissen. Maar niet elke amateur en professional in deze branche kan opscheppen over het vangen van zeelt. Eenmaal op het stuwmeer waar het wordt gevonden, moet je speciale kennis en vaardigheden hebben om dit type karper te vangen. In het begin gebruiken veel mensen, die zeelt verwarren met gewone kroeskarper, dezelfde vistechnieken en aas met aanvullend voedsel. Maar deze twee soorten karpers, hoewel ze vertegenwoordigers van dezelfde familie zijn, hebben een aanzienlijk verschil, zowel qua uiterlijk als qua levensstijl. Daarom moet de visser weten waar de zeelt zwemt en waar de zeelt op bijt.
Voordat u begint met vissen, moet u het reservoir zorgvuldig inspecteren. Niet alle plaatsen kunnen worden gekozen door grillige vissen. Maar een gebied met dicht struikgewas, en vooral waar waterplanten zoals hoornblad, riet en lisdodde groeien, zijn het meest geschikt om te vissen. De zeelt verstopt zich graag in hun struiken. Het is bekend dat deze planten vooral op een modderige bodem groeien, welke zeelt liever heeft dan een zanderige ondergrond.
En hier rijzen de vragen: waar moet je op vissen in zo'n dicht struikgewas en waar moet je de dobberhengel uitwerpen. Dit vereist een zogenaamd "venster" in het struikgewas van riet. Het is beter als dit een groeilijn is, maar het is handiger om het visapparaat vanaf de boot te werpen, omdat het veel gemakkelijker is om te doen. Ervaren vissers merken op dat de groeilijn van rietplanten een favoriete plek is voor zeelt. Daar wordt hij het beste gevangen. Dit heeft echter ook zijn eigen moeilijkheden. Vaak, zelfs bij langdurige vissers, komen lijn- en haakhaken voor bij het werpen. Of de vis zelf trekt het visgerei het struikgewas in, van waaruit het vrij moeilijk en soms onmogelijk zal zijn om het eruit te trekken.
Zeelt visseizoen
Half mei is niet het juiste moment om zeelt te vangen, aangezien deze het struikgewas ingaat en de beten helemaal stoppen. Je moet vis vangen nadat hij is uitgezet, of voordat hij zichzelf gaat paaien. In de zomer bijt zeelt 's ochtends (het is raadzaam om te beginnen met vissen van zonsopgang tot 9.00 uur) en 's avonds (vóór zonsondergang, na 17.00 uur). In de hitte vertrekt de vis en verbergt zich op de bodem in het koele struikgewas van het reservoir. Om overdag bij warm weer te kunnen vissen, is het daarom beter om van tevoren een schaduwrijke en koele plaats te kiezen, zoveel mogelijk verborgen voor de zonnestralen door bladeren die langs het wateroppervlak kruipen. Het is op zulke plaatsen dat de zeelt zich verbergt, en er is hoop om hem uit de diepten van het reservoir te lokken. Het correct gekozen aas wordt aan de tackle bevestigd en de worp wordt onder de bladeren gedaan. Als je geluk hebt, en deze plek blijkt een ruig pad te zijn, dan zal de beet onmiddellijk zijn.
Augustus is de beste maand om op zeelt te vissen. De hitte is weg en de temperatuur van het water in het reservoir wordt aangenaam voor de vissen. Met de komst van september wordt zeelt erger gevangen en in sommige delen van het land stopt het bijten helemaal, omdat de watertemperatuur sterk daalt.
De kunst van het vangen van zeelt met een lijn
De meeste sportvissers vangen zeelt met een gewone dobberhengel. Zijn tuigage is absoluut eenvoudig. De meest voorkomende vislijn is nodig, met een diameter van 0,2 mm. Er zijn twee lijnen van verschillende lengtes aan vastgemaakt. Liefst groen of bruin. Dit is nodig zodat ze samensmelten met de bodem en voorzichtige vissen niet afschrikken. De lengte van de lijnen moet anders zijn. De eerste is ongeveer 50 cm en de tweede is 100 cm Haken zijn vereist met nummer zes in donkere kleur. Deze voorzorgsmaatregelen zijn niet tevergeefs, aangezien het bekend is dat vissen in een vijver angstiger zijn dan zeelt, is er gewoon geen.
Hij kijkt lang goed voordat hij het aas inslikt, dus alles moet samensmelten met de bodem en zijn vegetatie. Het zinklood klampt zich vast in de vorm van een olijf of een buis van 2 cm lang. Het is beter om een glijdende vlotter van polystyreen te nemen, de groene kleur is welkom en alleen de antenne kan helder zijn. Als de vlotter niet verschuift, maar vast zit, leidt dit tot blijvende haken. Gezien alle elementen van het optuigen van de hengel, zal het mogelijk zijn om te genieten van het vissen op zeelt, en niet eindeloos de hengel los te maken van het struikgewas van riet.
Het juiste grondvoer en zeeltaas
Het traditionele "sportieve" voeren met ballen is absoluut ongepast voor dergelijke visserij. Lin is heel voorzichtig en houdt van stilte, en het "bombardement" zal hem alleen maar bang maken, en de vis zal lang op de bodem liggen. De hoeveelheid aanvullende voedingsmiddelen is ook van belang. De overvloed ervan is eerder schadelijk dan omgekeerd. Alles moet met mate zijn. Nogmaals, als er niet genoeg aanvullend voedsel is, en dan is constante suppletie nodig, dan zal dit alleen maar schadelijk zijn voor de visserij. U moet de hoeveelheid aanvullende voedingsmiddelen berekenen en dit één keer doen. Daarom, als je voorzichtig het water in gaat, moet je rustig een paar handenvol los aas naar het vispunt gooien. De zeelt wordt anderhalf uur voor aanvang van de visserij gevoerd. Gewone gekookte gierst dient als een goed aas. Het vormt geen troebelheid op het water, wat op zijn beurt geen kleine vissen aantrekt. Of er wordt een glas gestoomde cake genomen, een paar handenvol grote zemelen en een beetje zwart roggebrood worden eraan toegevoegd. Dit alles wordt gemengd en zorgvuldig in het beoogde vispunt gegooid.
De meeste zeeltvissers gebruiken een gewoon aas voor regenwormen. Sommigen gaan verder en experimenteren door het brood te weken met anijsdruppels. Maden zijn ook niet ongewoon als aas op grillige vissen. Als je zeelt al eens in de watten wilt leggen, kun je hem garnalen als aas aanbieden, hij bijt er met veel plezier op. Maar het beste en meest effectieve waar de zeelt op bijt, is cake. Aan haken, aangezien het er twee zijn, kun je tegelijkertijd verschillende aassoorten aasen en uiteindelijk zien welk aas de zeelt het liefste heeft. Vissen op deze prachtige vis is een waar genoegen. Elke visser droomt ervan zijn grootste en mooiste karper te vangen, en als het hem lukt, is er geen limiet aan vreugde en uitgelatenheid.
