De gitaar is een van de meest gebruikte instrumenten ter wereld. Zonder dit is het onmogelijk om je 's avonds een groot podium of een binnenplaats voor te stellen. Maar als speciaal opgeleide mensen naar popinstrumenten kijken, dan begint de gitaar in de handen van een amateur zich soms niet helemaal fatsoenlijk te gedragen. Zo is bijvoorbeeld het meest voorkomende probleem voor amateurgitaristen het onaangename geratel van de snaren, zelfs bij de zuiverste speeltechniek.
Om te begrijpen waarom de gitaar begint te ratelen, volstaat het om de structuur van dit instrument met een geschiedenis van zevenhonderd jaar in herinnering te roepen. De moderne gitaar is over het algemeen verdeeld in lichaam, nek en hoofd. De kop wordt de gitaarstemmer genoemd. Op het lichaam bevindt zich de hals zelf en de moer - een plank voor het bevestigen van de snaren. In het geval is er ook een socket - een resonatorgat. De frets en frets bevinden zich op het fretboard - je moet er meer aandacht aan besteden. Een fret is een gedeelte van de toets met een lengte die het geluid van de snaar met één halve toon verhoogt. Er is een speciale formule die de exacte fretwaarden instelt, afhankelijk van de lengte van de snaren. Op de rand van de frets zijn metalen frets in de hals verstevigd, dat zijn er 19 op klassieke gitaren tot 27 op elektrische instrumenten. De belangrijkste manier om geluid te produceren bij het spelen van de gitaar is om de lengte van het trillende deel van de snaar te veranderen, met andere woorden, de gitarist drukt de snaar tegen de hals, of beter gezegd, tegen de fretmoer. Hoe duurzaam het ook is, vroeg of laat verslijt het. Dakgoten zijn na snaren het meest versleten onderdeel van een gitaar; snaren mogen bijvoorbeeld muzikaal helemaal niet rammelen doordat een versleten fretmoer uit de kom is gekomen. Enkele tienden van een millimeter kan voldoende zijn. In dit geval is vervanging van het onderdeel niet vereist - het volstaat om de hoogte van de noodzakelijke dorpels aan te passen. Andersom gebeurt het ook: door slijtage komen de zadels te laag en tijdens het spel vindt het juiste afsnijden van de snaar niet plaats. In dit geval zul je aan de fret moeten werken. Een ander rammeldefect komt vaak voor bij gitaren van lage kwaliteit, maar wordt ook geassocieerd met frets. Dit defect is een onjuiste buiging van de gitaarhals, die te wijten is aan het bespannen of opslaan van de gitaar in onjuiste omstandigheden, of hout van slechte kwaliteit dat is gebruikt om de hals te vervaardigen. In dit geval kunnen oude Sovjet-gitaren worden geholpen door een gitaarsleutel en een scherp oog, nieuwere modellen kunnen alleen worden geholpen door een gitaarbouwer - een meester in gitaar. Rammelen van snaren is een zeer onaangenaam fenomeen voor degenen die van muziek houden. Het optreden van een dergelijk defect kan echter een uitstekende reden zijn om uw favoriete instrument preventief te laten onderzoeken door een gekwalificeerde specialist. Het voorkomen van ziekten is immers de garantie op een lang leven voor zowel het instrument als de muzikant zelf, die zich geen leven zonder muziek kan voorstellen, zelfs niet in een doorlooptuin.
