De veelkleurige lupinen die met zaden zijn gezaaid, "bestrooien" hun zaden na verschillende seizoenen, waaruit de planten alleen in blauwe tinten groeien. Om de gewenste kleur te behouden, worden lupines vegetatief vermeerderd.
Lupinen worden meestal vermeerderd door zaden of stekken. Maar bij het zaaien van de verzamelde zaden wordt de kleur van de bloemen bijna niet overgedragen. Om de kwaliteiten van de gewenste lupinekleur te behouden, worden daarom groene stekken gebruikt.
De mooiste en meest favoriete planten moeten in de herfst worden voorbereid op stekken. Omdat de lupinestruiken in de lente worden vernieuwd van de vervangende knoppen op de wortelhals, wordt in de herfst een voedzaam aards mengsel onder de wortels van de planten gegoten.
In het voorjaar groeien basale rozetten uit dergelijke knoppen op de wortelhals. Ze zijn zorgvuldig afgesneden van de "moeder" en geworteld in een vochtige, niet zware grond, enigszins in de schaduw van de brandende zon. De stekken schieten snel wortel.
Als je de bloeiwijze niet laat bloeien en afsnijdt, zullen zich laterale scheuten ontwikkelen op de stengel en in de oksels van de bladeren. Ze kunnen worden gebruikt als zomerstekken. Aan het einde van de zomer groeien lupines weer kleine wortelrozetten van bladeren, die kunnen dienen als stek voor nieuwe planten. Daarom kunnen lupines zowel in de lente als in de zomer worden vermeerderd. Gewortelde lentestekken kunnen hun bloei in het eerste jaar al in de herfst behagen.
Het is moeilijk om volwassen lupines te vermeerderen door de struik te verdelen. Ze zijn moeilijk te verdelen en de getransplanteerde planten schieten niet goed wortel.
