Rozhdestvenskaya werd geboren in Vladivostok in de zomer van 1906. Tot nu toe beschouwen velen haar als een populaire en mooie lyrische zangeres, ze zong in de stijl van sopraan.
Zoya Rozhdestvenskaya is een vertegenwoordiger van het zogenaamde Leningrad-podium. Haar eerste nummer was "My Moscow", even later werd besloten om deze compositie als volkslied van de hoofdstad te gebruiken.
Biografie
De vader van Zoya Rozhdestvenskaya, door iedereen gerespecteerd, was een operasolist genaamd Nikolai. In haar jeugd kon ze al afstuderen aan het conservatorium in St. Petersburg. Als we het hebben over de basis van haar werk, dan is dit eigenlijk het zogenaamde kamerrepertoire. Op een mooie dag hoorde Zoya een wals op de grammofoon met een interessante en ongelooflijk mooie naam "To the Sound of Guitar". De jonge schoonheid besloot haar eerste compositie voor hem te neuriën, en in een genre dat voor haarzelf nogal ongebruikelijk was, dat meer verwant was aan de popstijl.
Het was tijdens de oorlogsjaren dat mensen vooral naar Rozhdestvenskaya begonnen te luisteren. Ze werd ook een solist van het Dunaevsky-ensemble, dat werd gevormd voor verschillende uitvoeringen voor de deelnemers aan de vijandelijkheden. Zodra de oorlog voorbij was, besloot Rozhdestvenskaya op te treden als solist van het zogenaamde jazzorkest en op de Leningrad-radio zelf. Nikolay Grigorievich Minkh beheerde deze activiteit. Daarna klonken de door haar uitgevoerde composities bijna dagelijks op de radio. Liederen van Zoya Rozhdestvenskaya zelf werden vooral populair op grammofoonplaten.
Op een mooie dag kreeg de jonge zanger samen met Flux de rol van vertegenwoordiger van populaire popartiesten uit de hele Sovjet-Unie. Het concert, waarop Zoya Rozhdestvenskaya zo graag wilde optreden, werd gehost door de koningin van de prachtige jazzvocalen zelf, genaamd Ella Fitzgerald.
Een inwoner van Amerika was in feite in staat om het geweldige talent van de uitstekende artiest, evenals de ongelooflijke vaardigheid van de begeleiders, tot de hoogste waardigheid te waarderen. Eerder werden ongeveer 140 echte fonogrammen van de liedjes van Zoya Rozhdestvenskaya opgeslagen op de Leningrad-radio, maar na een korte tijd waren er niet eens enkele tientallen banden meer over. Momenteel bevatten de archieven slechts vijfentwintig composities.
De meest bekende zijn de volgende nummers: "Mijn inheemse kant", "Op de ijsbaan", "Aan ons in Saratov", "De kantwerkster en de smid", evenals "Above the Bay". Als we het hebben over het zingen van de geweldige Zoe, dan is het gevuld met ongewoon optimisme en zelfs vertrouwen in een mooie toekomst. Rozhdestvenskaya voerde al haar werken op een speciale manier uit, alleen voor haar.
Persoonlijk leven van de artiest
Als we het hebben over het persoonlijke leven van Zoya Rozhdestvenskaya zelf, dan vroeg ze zich echt niet vanaf het begin af. Op jonge leeftijd trouwde ze meerdere keren. Haar eerste echtgenoot was een geweldige en ongelooflijk getalenteerde kunstenaar. Hij wilde absoluut niet dat zijn vrouw zwanger zou worden. De kunstenaar geloofde dat kinderen zijn ontwikkeling en carrière alleen maar zouden belemmeren.
En ze moest actie ondernemen. Maar later bleek dat Rozhdestvenskaya geen kinderen kon krijgen. Helaas kon ze, zelfs op volwassen leeftijd, deze gebeurtenis niet rustig opvatten en als een ramp ervaren. De tweede echtgenoot van Zoya Rozhdestvenskaya was Nikolai Matveyevich Pchelkin. Hij werkte op de luchthaven als monteur. Het enige probleem waar Zoya last van had, was hun leeftijdsverschil. De man leefde iets meer dan zijn geliefde vrouw.
Het persoonlijke leven werd gecompliceerd door het feit dat Zoya Rozhdestvenskaya constant en veel ziek was. Op een dag kwam ze terug van een nogal vermoeiende toertocht en kon ze niet meer bijkomen. Maar velen bewonderen nog steeds haar onvoorstelbare liefde voor het leven en vastberadenheid, evenals verbazingwekkende creativiteit, in staat om alleen de helderste gevoelens in een persoon te wekken.
