Diana Vignard is een Britse actrice, ster van de zwart-wit Hollywood-cinema van de jaren dertig. Een van haar beroemdste rollen is de rol van Natasha Romanova in de film Rasputin and the Empress uit 1932.
Begin van acteren en werken in Hollywood
Diana Vignard (echte naam - Dorothy Isobel Cox) werd geboren op 16 januari 1906 in Lewisham - een van de gebieden in het zuidoosten van Londen.
Ze begon haar carrière in Engelse theaters en behaalde al snel aanzienlijk succes op dit gebied.
Begin jaren dertig vestigden producenten van Broadway de aandacht op haar en al in 1932 debuteerde ze in New York in het toneelstuk Rasputin and the Empress. Het stuk vertelde over de opkomst van Grigory Rasputin, evenals over zijn moord door een groep samenzweerders. De productie wekte grote belangstelling bij het publiek, en als gevolg daarvan besloten ze het te filmen. Diana Vignard werd uitgenodigd om Natasha Romanova te spelen (ze speelde ook deze rol in het stuk). Het is vermeldenswaard dat het prototype van dit personage een echte persoon was - prinses Irina Alexandrovna Romanova-Yusupova.
Interessant is dat Irina Aleksandrovna later zelfs een rechtszaak aanspande tegen het filmbedrijf Metro-Goldwyn-Mayer. Het bedrijf verloor de rechtszaak en dit leidde uiteindelijk tot de standaard juridische clausule van toeval met echte mensen en gebeurtenissen (deze clausule wordt tegenwoordig vaak gevonden).
Na het werk van Vignard in Rasputin and the Empress te hebben geëvalueerd, nodigde Fox Film Corporation haar uit om deel te nemen aan de film gebaseerd op het toneelstuk Cavalcade van Noel Coward. Deze film beslaat een vrij lange periode van de Engelse geschiedenis - van 1899 tot het begin van de jaren dertig. Het decor voor het hoofdplot zijn echte historische gebeurtenissen zoals het Tweede Boerenconflict, de dood van koningin Victoria, het zinken van de Titanic en de Eerste Wereldoorlog.
In 1933 ontving de film "Cavalcade" drie Oscar-beeldjes tegelijk - in de nominaties "Beste film van het jaar", "Beste regisseur" en "Beste werk van een productieontwerper". Diana Vignard, die de rol van Jane Marriott speelde in The Cavalcade, zou ook eigenaar kunnen worden van het beeldje, ze werd genomineerd voor Beste Actrice. Uiteindelijk ging de prijs echter naar een andere actrice. De nominatie zelf was echter een duidelijke prestatie - Vignard werd de eerste Britse vrouw die zo'n eer ontving.
Daarna speelde Diana in Hollywood-films als "Reunion in Vienna" (1933), "Man Must Fight" (1933), "Another River" (1934) en "Where Sinners Meet" (1934).
Diana Vignard eind jaren dertig en tijdens de oorlog
De Britse actrice wilde niet lang in de States blijven. Halverwege de jaren dertig verhuisde ze terug naar Engeland.
In het begin, na zijn terugkeer in zijn vaderland, beperkte het werk van Vignard zich uitsluitend tot het theater. In het bijzonder speelde ze in een ander toneelstuk van Noel Coward - 'Plans for Life'.
In 1937 verscheen ze op de Britse televisie als Desdemona in het televisiespel Othello.
Na enige tijd kwam Diana Vignard in de verleiding om zichzelf opnieuw te proberen in een grote film. Ze accepteerde het aanbod van filmmaker Brian Desmond Hirst en speelde een van de rollen in zijn film "Night of the Fire" (1939). Haar partner op de set was een andere beroemde artiest - Ralph Richardson.
Maar misschien wel de meest opvallende rol van Vignard - de rol in de film "Gas Light" (1940), geregisseerd door Thorold Dickinson, gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Patrick Hamilton. Hier portretteerde ze een beïnvloedbaar meisje Bella Mullen, dat, nadat ze met haar man naar een nieuw, zeer groot en somber huis was verhuisd, gek begon te worden.
Daarna nam Diana Vignard deel aan films als "Radio Liberty" (gespeeld door Irene Roder), "Prime Minister" (gespeeld door Mary Disraeli) en "Kipps" (gespeeld door de heldin genaamd Helen). Interessant is dat de regisseur van de film "Kipps" (1941) Carol Reed was, met wie Diana in 1943 trouwde. Dit huwelijk duurde trouwens tot 1947 en was niet het laatste in het persoonlijke leven van Diana. Ze werd later de vrouw van een in Hongarije geboren arts, Tibor Chato.
Verdere theatercarrière
Toen de oorlog voorbij was, zette Diana Vignard haar theatrale activiteiten voort - ze trad veel op met haar gezelschap in haar geboorteland Londen en in het buitenland.
Tegen die tijd werd ze beschouwd als een behoorlijk invloedrijke artiest en kon ze de rollen zelf kiezen. Het is bekend dat Diana in de periode van 1948 tot 1952 vaak de klassieke Shakespeare-heldinnen speelde - Lady Macbeth, Desdemona, Catherine van Aragon, Beatrice (dit is de naam van de hoofdpersoon in de komedie Much Ado About Nothing).
Opgemerkt moet worden dat ze in de jaren 1940 en 1950 ook deelnam aan producties gebaseerd op het werk van hedendaagse schrijvers (bijvoorbeeld in het toneelstuk Camino Real gebaseerd op het drama van Tennessee Williams).
Het werk van Vignard in de bioscoop na de oorlog
Na 1945 boden filmmakers de actrice voornamelijk ondersteunende rollen aan - in de regel portretteerde ze ervaren vrouwen en zorgzame moeders op het scherm.
In 1947 speelde Diana Vignard in Alexander Korda's film The Ideal Husband, en in 1951 nam ze deel aan de film Thomas Brown's School Years (1951), gebaseerd op de gelijknamige roman van Thomas Hughes.
In 1957 speelde Diana Vignard op briljante wijze keizerin Elisabeth van Oostenrijk in de Amerikaanse televisiefilm Mayerling (1957). Het is interessant dat het Hollywood-icoon van die jaren Audrey Hepburn hier met haar speelde.
Een ander belangrijk werk uit deze periode is de rol van mevrouw Flory in de film "Island of the Sun" van Robert Rossen (1957), die vertelt over de complexe relatie tussen voormalige slaven en planters op het tropische eiland Santa Marta.
De nieuwste tv-opname en de dood
In maart 1964 nam Diana Vignard deel aan de verfilming van het toneelstuk "The Man in Panama" voor televisie. Uiteindelijk bleek dit haar laatste schietpartij te zijn.
Op 13 mei 1964 overleed Diana Vignard in haar huis in Londen. De officiële doodsoorzaak is nierfalen. Het lichaam van de actrice werd gecremeerd in het Golders Green crematorium en de as werd uitgestrooid.
De opname van het toneelstuk "The Man in Panama" werd na haar dood - in september 1964 - op de Britse televisie vertoond.
