Volgens de meest voorkomende versie kwam het idee om een recordboek te maken tijdens het jagen op het hoofd van Sir Hugh Beaver, de directeur van de Guinness-brouwerij. Tijdens het dispuut, welke vogel de snelste van Europa is, bleek dat dergelijke informatie uiterst moeilijk te vinden is. Dit bracht Beaver op het idee om een boek te maken dat de controverses zou oplossen die vaak voorkomen in biercafés.
Het ontstaan van een idee
Voor het eerst verscheen de geschiedenis van het "Guinness Book of Records" in zijn 31e editie. Concreet zei het verhaal:
“Op een novemberdag in 1951 was Sir Hugh Beaver (1890-1967) aan het jagen in Wexford in het zuidoosten van Ierland. Hij schoot verschillende goudplevieren. 'S Avonds, tijdens het dispuut, werd duidelijk: er is geen manier om de informatie te bevestigen of te ontkennen, of de snelste vogel de goudplevier is of niet. Dit deed Sir Hugh denken dat er in elk van de meer dan tachtigduizend biercafés in Groot-Brittannië en Ierland elke dag geschillen zijn, maar er is geen enkel boek dat zou kunnen helpen om ze op te lossen."
Dus welke vogel is de snelste? Het is heel vreemd dat het antwoord daarop pas in de 36e editie verschijnt, of 35 jaar na het verschijnen van het eerste nummer. Het boek beweerde dat het snelste spel in het VK de rode patrijs is, die over korte afstanden snelheden tot 100,8 km / u kan bereiken. Gegevens over de snelheid van de goudplevier, die op het moment van opstijgen tot 112 km/u is, werden dubieus genoemd. Volgens de redactie kan hij zelfs in noodsituaties nauwelijks harder dan 80-88 km/u.
In de 39e editie van het boek staat: “Op 12 september 1954 werden Norris en Ross McQuirter, die voor een van de Londense persbureaus werkten en interessante feiten verzamelden, uitgenodigd op het Guinness-kantoor om de kwestie van het publiceren van hun verzameling records te bespreken. De gepresenteerde informatie was zo geweldig dat de broers meteen werden gevraagd om aan de slag te gaan."
Het verhaal wordt afgerond met de 42e editie van het boek, met de opmerking: “Recordbrekende atleet Chris Chatway, destijds een Guinness Brewery-medewerker, beval de ideale mensen aan om het boek te schrijven toen hij hoorde over Sir Hugh's ideeën. Het zijn tweelingbroers - Norris en Ross McQuirter, die hij ontmoette op atletiekwedstrijden."
Beginperiode van het maken van boeken
Voor details over de vroege stadia van het Guinness Book of Records, vertelt Norris McQuirter in zijn artikel uit 1955 in Guinness Time:
“Chris Chatway gaf me een hint dat er een dergelijk boek gepland staat. Al snel werden mijn tweelingbroer en ik uitgenodigd voor een diner in Royal Park. Er werd besloten een subsidiaire raad op te richten met als doel alle informatie te organiseren, het boek samen te stellen, te drukken en te verspreiden, dat het "Guinness Book of Records" zou gaan heten.
Al Kidd is aangesteld in zijn functie voor het ontvangen van informatie. Ash Hughes werd voorzitter van de raad van bestuur, waaronder wij en Phillips. Later voegden Peter Page en juffrouw Anne Boulter zich bij onze groep als respectievelijk manager en secretaresse. Tewkesbury nam vakkundig organisatorisch werk op zich."
De redactie stuurde brieven naar beroemde astrofysici, fysiologen, zoölogen, meteorologen, vulkanologen, botanici, ornithologen, economen, numismatici, gerontologen en andere wetenschappers. Na het verzamelen van de informatiebank, werd het boek geschreven "in dertig en een half 90-urige werkweek, inclusief zaterdagen, zondagen en feestdagen."
Het eerste exemplaar van het Guinness Book of Records werd gedrukt op 27 augustus 1955. Het boek werd vrijwel meteen een bestseller. Tegen het einde van de eerste week waren er 10.000 exemplaren verkocht.
