Toetsenborden zijn een algemene naam voor een familie van instrumenten (orgel, klavecimbel, piano, synthesizer), maar in enge zin verwijzen ze naar een elektronisch toetsinstrument - een synthesizer. De manier waarop het toetsenbord wordt bespeeld heeft verschillende dingen gemeen, maar verschilt van instrument tot instrument.
instructies:
Stap 1
De meeste keyboards worden zittend bespeeld. Bij het bespelen van orgel, klavecimbel en piano is het dus belangrijk dat de stoel op een bepaalde afstand van het instrument staat, een bepaalde hoogte heeft. De parameters zijn afhankelijk van de lengte van de uitvoerder, maar het belangrijkste principe is voldoende nabijheid van het instrument, maar ook voldoende afstand voor handmanoeuvres. Het lichaam moet recht zijn, armen gebogen bij de ellebogen en strikt boven het toetsenbord (alleen vingers raken de pads niet).
De synthesizer en het elektrische orgel kunnen staand worden uitgevoerd, maar het gemaksprincipe blijft. De instrumentenstandaard moet zo worden afgesteld dat de borstels niet bekneld raken en zich altijd boven het toetsenbord bevinden.
Stap 2
De toetsenborden worden met twee handen bespeeld, waarbij de rechter meestal de melodie en een deel van de echo's speelt, en de linker de bas en het akkoord. Dienovereenkomstig zijn er lagere geluiden aan de linkerkant en hogere geluiden aan de rechterkant.
Ook elektronische instrumenten kunnen hier een uitzondering op zijn. In de "Split"-modus (van het Engelse "bifurcatie") is het toetsenbord verdeeld in twee delen, waarvan de hoogte afzonderlijk kan worden gewijzigd. Dus in de rechterhand kunnen er noten van contractava zijn, en in de linker - noten van het tweede en derde octaaf. Dergelijke trucs worden echter zelden gebruikt. Af en toe stemmen toetsenisten het bereik van beide partijen af op dezelfde toonhoogte (maar verschillende timbres-samples).
Stap 3
Aantekeningen voor keyboards zijn geschreven op twee notenbalken, waarvan het linkergedeelte in de bassleutel is geschreven en het rechterhandgedeelte in de vioolsleutel op de andere. Een paar staven vormt dus één lijn.
In een synthesizer is het linkerhandgedeelte meestal niet ontwikkeld, dus elke notenbalk komt niet overeen met een hand, maar met een sample. Voor het gemak kan de uitvoerder de timbreveranderingen echter op een andere manier aangeven en de partij in de klassieke vorm opnemen.
Stap 4
Noten die op de ene regel onder de andere zijn geschreven, worden tegelijkertijd gespeeld. Opeenvolgende spelling (horizontaal) spreekt van dezelfde uitvoering: de ene noot na de andere.
Duur van noten en pauzes, maten en toonsoorten worden aangegeven volgens de regels van de elementaire muziektheorie. Toetsenborden zijn niet getransponeerd. Met andere woorden, de partijen zijn geschreven in overeenstemming met het geluid: geschreven "C" van het eerste octaaf - gespeelde "C" van het eerste octaaf (dit instrument verschilt van de gitaar, waarbij noten een octaaf hoger zijn geschreven dan ze klinken).
Stap 5
Bij het leren van een stuk leert een muzikant eerst het deel van de ene hand, dan het deel van de andere. Pas daarna begint het verbinden van handen, en het is veel effectiever om noten te leren door frases, en niet om van begin tot eind te spelen.
