Sergey Viktorovich Lavrov is een getalenteerde Sovjet- en Russische staatsman, minister van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie. Zijn naam wordt in verband gebracht met het succesvolle buitenlands beleid van ons land van de afgelopen jaren. Hij geniet terecht een welverdiend prestige in de internationale arena en wordt beschouwd als een van de machtigste diplomaten.
Sergey Lavrov is sinds 2004 het hoofd van het ministerie van Buitenlandse Zaken. In deze functie pleit hij voor de heropleving van de onafhankelijkheid van het Russische buitenlands beleid. Tot zijn verdiensten behoren een compromis met China over grensgebieden, de regeling van een veertigjarig conflict met Noorwegen over de zeegrens tussen onze landen, het Europees Veiligheidsverdrag, het START-3-verdrag met de Verenigde Staten en visumfacilitering met de Verenigd Europa. Onder Lavrov werd het beleid van Rusland in Azië, met name in Syrië, geïntensiveerd. De minister heeft vele onderscheidingen en eretitels. Hij is een volledige houder van de Orde van Verdienste voor het Vaderland. De afgelopen jaren promootte hij actief Russische zaken in het buitenland. Sergey Viktorovich staat bekend om zijn geestige uitspraken. De gesprekspartners zijn gefascineerd door zijn vermogen om de situatie met humor onschadelijk te maken. Tegelijkertijd is hij vrij hard in het verdedigen van zijn positie.
Jeugd en onderwijs
Sergey Lavrov werd geboren op 21 maart 1950 in Moskou. Vaders naam was Viktor Kalantarov, Armeens naar nationaliteit, oorspronkelijk uit Tbilisi. Moeder - Kaleria Borisovna Lavrova - Russisch, oorspronkelijk afkomstig uit de regio Noginsk in Moskou, was een medewerker van het ministerie van Buitenlandse Handel van de USSR. De zoon nam de achternaam van zijn moeder aan. Opgenomen als Russisch in het paspoort.
De toekomstige politicus werd opgevoed door zijn grootouders, omdat zijn ouders vaak en lange tijd op zakenreis naar het buitenland waren. Hij studeerde op school nr. 2 vernoemd naar V. Korolenko in de stad Noginsk, later overgebracht naar school nr. 607 in Moskou met een grondige studie van de Engelse taal, waar hij afstudeerde met een zilveren medaille. Lavrov was dol op natuurkunde, dus solliciteerde hij niet alleen naar het Moscow State Institute of International Relations, maar ook naar MEPhI. Bij MGIMO begonnen de examens een maand eerder, dus nadat hij met succes de toelatingstests had doorstaan, werd hij een student van de oostelijke tak van deze prestigieuze universiteit. Aan het instituut studeerde hij naast Engels en Frans de Singalese taal, wat van invloed was op verdere werkgelegenheid.
Werk
Lavrovs diplomatieke carrière begon in 1972 met een stage bij de USSR-ambassade in de Republiek Sri Lanka, waar hij tot 1976 als attaché werkte. Toen werd hij benoemd tot derde en vervolgens tweede secretaris van het ministerie van Internationale Economische Organisaties van het ministerie van Buitenlandse Zaken van de USSR.
Van 1981 tot 1988 bekleedde hij om beurten de functies van eerste secretaris, adviseur, senior adviseur van de permanente missie van de USSR bij de VN in New York. Van 1988 tot 1992 was hij plaatsvervangend, eerste plaatsvervangend hoofd, hoofd van de afdeling Internationale Economische Organisaties van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de USSR. In 1992 werd hij benoemd tot vice-minister van Buitenlandse Zaken van Rusland. Van 1994 tot 2004 was Sergey Viktorovich de permanente vertegenwoordiger van de Russische Federatie bij de Verenigde Naties en de VN-Veiligheidsraad. Daar verwierf hij een reputatie als een principiële en vastberaden diplomaat. In deze periode steunde de VN een recordaantal Russische initiatieven.
Op 9 maart 2004 werd Lavrov bij decreet van de president van de Russische Federatie benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie. Hij leidt deze afdeling nog steeds met veel succes en is volgens peilingen een van de drie meest effectieve ministers van de Russische Federatie. Gelijktijdig met de taken van de minister van Buitenlandse Zaken van de Russische Federatie, combineert Sergey Viktorovich werk bij UNESCO, waar hij voorzitter is van de Commissie van Rusland en lid van de regeringscommissie voor economische ontwikkeling en integratie.
Een familie
Lavrov trouwde toen hij in zijn derde jaar bij MGIMO zat. Zijn uitverkorene was Maria Alexandrovna, een filoloog van opleiding. Toen ze elkaar ontmoetten, werkte ze als lerares. Sindsdien zijn de Lavrovs samen, de vrouw vergezelt haar man op alle buitenlandse zakenreizen. Dochter - Ekaterina Sergeevna Vinokurova, geboren en getogen in New York, studeerde af aan een prestigieuze school in Manhattan, vervolgens Columbia University, waar ze politieke wetenschappen studeerde. Daarna studeerde ze voor een magistraat in Londen. Nu is ze directeur van de Russische vestiging van veilinghuis Christie's. Ekaterina's echtgenoot is Alexander Vinokurov, afgestudeerd aan de Faculteit der Economische Wetenschappen van de Universiteit van Cambridge. Ze trouwden in 2008. Twee jaar later beviel Catherine van Lavrov's kleinzoon Leonid en vervolgens van een kleindochter. Ekaterina's echtgenoot heeft verschillende bedrijven in de telecommunicatie-, gas-, mijnbouw-, haven- en farmaceutische industrie. Momenteel woont het gezin van de dochter in Moskou.
Hobby's en hobby's
Sinds zijn studententijd is Sergey Viktorovich dol op raften, hij is de president van de Russische roeislalomfederatie. Elk jaar maakt hij tijd om te raften op bergrivieren. Zingt graag met een gitaar, componeert poëzie, verzamelt politieke grappen. Hij is een fan van de Spartak-voetbalclub, een van de oprichters van de People's Football League of Russia, ontworpen om fans van deze sport te verenigen.
