Er zijn rituelen die het leven rijker en rijker maken, rituelen die speciale kennis en een verantwoorde aanpak vergen. Dergelijke rituelen omvatten de theeceremonie, die geen snel gebrouwen theezakje kan vervangen, omdat, u moet het ermee eens zijn, de hele levensfilosofie niet kan worden vereenvoudigd tot de gebruikelijke inname van vloeistof.
De theeceremonie is een veel voorkomend fenomeen in Aziatische landen. De eigenaardige canons worden traditioneel waargenomen in Japan, Korea en Taiwan, maar het oude China wordt terecht beschouwd als de ware voorouder van de grote theecultuur, waarin het brouwproces werd geprezen tot het niveau van kennis en een gevoel voor de smaak van het leven zelf.
Vrede in elk theeblad
Er wordt aangenomen dat deze rite in de vijfde eeuw na Christus verscheen dankzij een boeddhistische monnik die tijdens een andere meditatie probeerde de slaap te bestrijden door theebladeren te brouwen.
Volgens een andere versie werd Lao Tzu, een oude Chinese filosoof, de grondlegger van de oude traditie. De cultuur van het drinken van een gouden medicinale drank wordt traditioneel door monniken gebruikt als een speciaal spiritueel ritueel dat voor iedereen toegankelijk is, ongeacht de status in de samenleving. Sindsdien heeft de theeceremonie talloze gedichten en schilderijen verworven die exclusief aan deze ritus zijn gewijd. Thee zelf werd door de Chinezen gezien als een soort farmaceutisch elixer, waarover veel verhandelingen en ander gedocumenteerd bewijs zijn bewaard gebleven.
Het hoogtepunt van de vorming van de traditie van het drinken van thee dateert uit de 7-11 eeuwen, geassocieerd met de jaren van maximale populariteit van het Chan-boeddhisme, dat theedrank beschouwde als een gezondheidselixer, een wondermiddel voor ziekten van het spijsverteringsstelsel, een middel om hoofdpijn, gewrichtspijn, malaise te verlichten en een uitstekende manier om jezelf onder te dompelen in het proces van nachtmeditatie.
De fasen van de ceremonie
Alle stadia van de theeceremonie worden beschreven in het "Book of Tea", dat tot hetzelfde tijdperk behoort en de creatie is van de Chinese dichter Lu Yu. Het is gewijd aan de basisprincipes van zelfopvoeding van interne moraliteit, ethiek en cultuur. Het boek beschrijft de belangrijkste methoden voor het verzamelen, verwerken en verder zetten en drinken van thee met behulp van 18 basisgereedschappen.
Toen de theedrank beschikbaar kwam voor de massa en de verspreiding van het boeddhisme, bereikte de theeceremonie geleidelijk de grenzen van Tibet en het oude Japan, en tegen de 13e eeuw was het een symbolische rite van de samoerai, de adel en het gewone volk geworden. Na verloop van tijd begonnen er speciale "theehuizen" te verschijnen, uitgerust met speciale keramische schalen, en tegen de 16e eeuw was het drinken van thee een speciaal ritueel geworden van elke spirituele praktijk, begiftigd met een bepaalde geheime betekenis.
Het is interessant dat in de 18e eeuw in Japan speciale "theescholen" wijdverbreid werden, waarin ze, onder strikte leiding van meesters, de vaardigheden leerden van het organiseren van een complexe theeceremonie. Door vele eeuwen heen zijn er 7 basistypen rituelen tot ons gekomen, die bekend moeten zijn bij iedereen die de oude kunst volledig wil beheersen. Deze omvatten speciale manipulaties bij zonsopgang, 's ochtends,' s middags, rituelen die 's nachts worden uitgevoerd, buiten de tijd, thee drinken met snoep en brouwen voor gasten die plotseling verschijnen.
