De touch gitaar is een kruising tussen een synthesizer en een gewone gitaar. Vanaf het eerste nam ze een beperkte set elektronische geluiden, en vanaf het tweede nam ze de vorm aan. Dit apparaat behoort tot de categorie van relatief nieuwe uitvindingen: het ging in 2011 in de verkoop.
Voordelen van de Touch-gitaar
De first-touch gitaren werden uitgebracht door misa digitale instrumenten en ingenieur Michael Meesa werd hun ontwikkelaar. In de loop van de tijd zijn de experimentele modellen die hij heeft gemaakt verbeterd, dus nu kunnen muzikanten veel handiger, betrouwbaarder en functioneler apparatuur kopen dan wat het bedrijf in 2011 voorstelde.
Met name de elektronische "vulling" heeft een verandering ondergaan: als voorheen de touch-gitaar kon worden vergeleken met een antediluviaanse laptop, is het nu meer een mid-level personal computer.
Elke aanslaggevoelige gitaar heeft een selectie van honderden vooraf opgenomen geluiden. Door uw apparaat aan te passen met een handig en gebruiksvriendelijk display, kunt u geschikte geluidscollecties kiezen en melodieën maken. Dit betekent dat je met slechts één aanraking gitaar in je handen kunt spelen alsof je een dozijn muziekinstrumenten tot je beschikking hebt. Dit biedt werkelijk verbazingwekkende mogelijkheden voor het maken en opnemen van melodieën.
Een ander groot pluspunt van de touch-gitaar is dat hij vrij eenvoudig te bespelen is. Gevoelige sensoren reageren direct op aanraking, zodat de melodie niet verdwaalt. Bovendien raken vingers tijdens het spelen veel minder vermoeid dan bij het gebruik van een elektrische gitaar of andere variaties van dit snaarinstrument. Om bijvoorbeeld één noot vast te houden, drukt u eenvoudig uw vinger tegen de aanraaksensor. Tegelijkertijd is het door de afwezigheid van snaartrillingen mogelijk om het meest pure, heldere en hoogwaardige geluid te bereiken. Muzikanten die om het niveau van de melodie geven, zullen dit voordeel waarderen.
Nadelen van Touch Guitar
Het belangrijkste nadeel van de touch gitaar is de prijs: deze apparatuur is erg duur, dus in de meeste gevallen gewoon niet betaalbaar voor de muzikant. Als de sensorgitaar kapot gaat, kost het veel om deze te repareren en dit zal extra problemen opleveren. Kortom, het is de moeite waard om het in de eerste plaats voor professionals te kopen.
De goedkoopste modellen met een plastic body en een niet al te hoog kwaliteitsniveau kosten ongeveer 30.000 roebel, terwijl gitaren met metalen onderdelen, die zich onderscheiden door goede functionaliteit, gemiddeld 90.000 roebel kosten.
Een sensorgitaar is ideaal voor genres als noise, industrial of electro, maar als diepte belangrijk is, zoals bij blues, moet dit instrument niet worden gebruikt. Helaas klinken de deuntjes die met de touch-gitaar worden geproduceerd vaak te robotachtig.
