De grote pianist Arthur Rubinstein werd gedurende zijn lange en kleurrijke leven erkend als de grootste artiest van de twintigste eeuw.
Arthur Rubinstein, die het begin van een nieuwe muzikale beweging onthulde, trof de harten van miljoenen mensen over de hele wereld met zijn virtuositeit, vaardigheid en onverbiddelijk verlangen naar schoonheid.
Jeugd van de grote pianist
Arthur werd geboren in een stad genaamd Lodz (Polen, in die tijd onderdeel van het Russische rijk). In het gezin was Arthur het zevende en jongste kind. Zijn uitstekende muzikale vaardigheid resoneerde al op zeer jonge leeftijd, toen Arthur naar de pianolessen van zijn oudere zus keek. Zijn vader, die op dat moment zijn eigen kleine textielfabriek had, probeerde zijn jonge zoon over te halen viool te spelen. Maar Rubinsteins ziel lag meer op de toetsen dan op de snaren.
Op vierjarige leeftijd nodigde de vader de beroemde leraar Y. Joham uit om de capaciteiten van zijn zoon te evalueren. Joham gaf de hoogste waardering aan de talenten van de jongen.
Op zesjarige leeftijd begon het jonge wonderkind zijn studie in Warschau, bij de beroemde leraar A. Ruzhitsky.
De vader ziet steeds meer bloeiend talent en hunkering naar kennis en besluit Arthur naar Duitsland te sturen. Om opgeleid te worden door hooggekwalificeerde mentoren - Max Bruch en Robert Kahn in muziektheorie, Karl Heinrich Barth, die de jongeman alle fijne kneepjes van het pianospelen leerde. En Jozev Joachim zelf was direct betrokken bij de voorbereiding van het jonge genie.
Maar niet alles wat blinkt is goud. In Berlijn moest Arthur zware beproevingen doorstaan. Hij bevond zich in zeer gênante omstandigheden. De vader was op dat moment al blut en kon zijn zoon geen materiële steun bieden. De laatste hoop was in live optredens. Maar ze hadden ook geld nodig om contracten af te sluiten. Op zo'n wanhopig moment wendt de jongeman zich tot zijn vriend en stuurt hij een brief met het verzoek hem een bepaald bedrag te geven. Maar er kwam geen antwoord. De pianist raakte in ontroostbare wanhoop. Zelfmoordgedachten slopen als schaamteloze dieven het bewustzijn binnen en dreigden het minste verlangen naar het leven weg te nemen.
Maar ook hier verliet de muziek zijn uitverkorene niet. Je hoefde alleen maar achter de piano te gaan zitten, want het leven schitterde met nieuwe kleuren. Nadat hij de diepste afgrond van wanhoop had geraakt, realiseerde hij zich hoe onbetaalbaar en mooi het leven is.
Muzikale carriere
Het soloconcert met het Berlin Symphony Orchestra werd een doorbraak en een nieuwe stap. Dit werd gevolgd door vele concerten en reizen. Critici en het publiek keken echter nog steeds met de nodige voorzichtigheid naar zijn werk. En Rubinstein zelf begreep dat om hogerop te komen, talent alleen niet genoeg was. Hij werkte hard om de sterke punten van andere artiesten te onderzoeken en te analyseren. Zo creëerde hij zijn eigen, unieke concept van geluidspresentatie.
In de lijst van zijn composities werd voor het grootste deel de voorkeur gegeven aan Mozart, Beethoven, Schumann, Mendelssohn. En het is geen toeval … Hun werk was immers gehuld in romantiek, waarin Arthur zichzelf zag.
In 1905 kwam Rubinstein met een concert naar Parijs. Maar het publiek ontmoette de artiest met een zeer ingetogen houding.
Verdere tours in Amerika werden ook niet met succes bekroond.
Na te hebben gereisd met solo-optredens in de steden van Rusland, werd Arthur Rubinstein ingehaald door de Eerste Wereldoorlog. Als gevolg hiervan moesten loopbaanactiviteiten worden stopgezet. Vanwege zijn aanzienlijke talenkennis wordt hij aangesteld als vertaler op het hoofdkantoor in Londen.
In de jaren 20 keerde hij terug naar creativiteit. Dit keer wordt het een doorslaand succes. Concerten in Rusland en Europa brengen ongekende roem en triomf. Ze ontmoetten de kunstenaars en componisten van de nieuwe cultuur, die een belangrijke rol speelden in zijn kijk op creativiteit.
Het persoonlijke leven van een pianist
Een enorme inspirerende bijdrage aan het leven van de grote zwerver-veroveraar werd geleverd door zijn magnifieke vrouw Nellie. Ze trouwden toen Arthur 42 jaar oud was. En hoewel hij, volgens de pianist zelf, na het huwelijk naar andere vrouwen bleef kijken, bleef zijn vrouw de beste en de enige voor hem. Het gezin leidde inderdaad een nogal stressvolle levensstijl: constant verhuizen, banketrecepties, vergaderingen. Nellie heeft altijd de warme sfeer van de haard kunnen nabootsen. Ze hield ervan om schilderijen te schilderen die later de muren van het huis sierden. Ze kookte goed en publiceerde zelfs haar eigen kookboek. Ze was een statige vrouw, prachtig gekleed en had een uitstekende smaak in mode.
De meest verbazingwekkende mensen ontmoetten elkaar in het Rubinstein-huis: componisten, schrijvers, wetenschappers. Zijn natuurlijke charme trok steeds meer vooraanstaande vrienden over de hele wereld.
laatste jaren van het leven
In Frankrijk, waar hij en zijn vrouw zijn gaan wonen, wordt Rubinstein ingehaald door de Tweede Wereldoorlog. Als gevolg hiervan zijn ze gedwongen te migreren naar de Verenigde Staten.
Op 77-jarige leeftijd bezoekt Arthur Rubinstein opnieuw de steden van de Sovjet-Unie, waar hij reikhalzend wordt uitgekeken door het Russische publiek. En zelfs op zo'n belangrijke leeftijd kon zijn levendige en actieve spel, gecombineerd met kolossale vaardigheid, jonge beginners benijden. De tijd leek buiten de controle van zijn melodieuze ziel te liggen.
Volgens Arthur Rubinstein zelf: “Muziek is voor mij geen hobby en zelfs geen passie. Muziek ben ikzelf."
Op 20 december 1982, op 95-jarige leeftijd, stierf de zwervende veroveraar Arthur Rubinstein. Hij werd begraven zoals hij wilde in Israël, in de buurt van Jeruzalem.
