Tot het einde van de 18e eeuw was de kennis over mannenstemmen beperkt tot twee soorten: bas en tenor. Pas nadat de tenoren hun leidende positie in de opera verloren, werden de mooie en rijke baritons geleidelijk de favorieten van het publiek en vele beroemde componisten.
Bariton karakter
Bariton - uit het Grieks - zwaar. Het is geen toeval dat de stem zo'n naam kreeg. De meeste baritonhouders spelen stukken met een moedig karakter.
Van alle variëteiten van de mannelijke stem wordt de bariton als de mooiste beschouwd. Vaak beweren experts, kenners en zelfs sommige critici van operakunst dat de bariton een bepaalde basis is van het mannelijke principe, waarbij de rijke glans van een tenor en de majestueuze kracht van de bas worden gecombineerd.
De bariton kreeg zijn erkenning en status als solostem pas in de 19e eeuw, in het tijdperk van de romantiek. Voorheen maakte de bariton deel uit van het koorensemble. En dankzij de beroemde opera's van Rossini en Verdi kreeg de bariton de kans om rollen van verschillende aard in te spreken. Dit zijn moedige helden en machtige vorsten en boze beledigde echtgenoten. Samen met dit wordt de bariton toevertrouwd met de rol van de winderige Don Juan en het karakter van de rusteloze uitvinder en fidget - Figaro.
Maar de tijden veranderen, en ook de moraal verandert! In onze tijd heeft de tenor zijn oude glorie en vraag herwonnen, terwijl de bariton als gebruikelijker wordt beschouwd en het meest wordt gevonden onder zangers.
Soorten bariton
Door de aard van het geluid, zoals alle zangstemmen, hebben baritons hun eigen variëteiten:
Een lyrische bariton is een hoge, lyrische stem die doet denken aan een tenor, maar met een dikkere klank. Een voorbeeld van een lyrische bariton is de beroemde aria van dezelfde Figaro, uitgevoerd door moslim Magomayev.
Dramatische bariton heeft een sterker bereik van mannelijke stemmen. Het wordt vaak "baritonbas" genoemd. Voorbeelden van het geluid van een dramatische bariton zijn Escamillo uit de opera Carmen, Iago uit Othello en Amonastro uit Aida.
De lyrisch-dramatische bariton heeft een universeel karakter - hij kan zowel lyrische als dramatische rollen vervullen. Er zijn ook bas-bariton (lage tonen bariton) en tenor-bariton (hoge tonen bariton). Dit soort bariton is intermediair.
Beroemde baritons
De verdienste van het feit dat de bariton wordt erkend als een onafhankelijke solostem, in staat om uitverkochte zalen te verzamelen en aanzienlijke vergoedingen te betalen, behoort toe aan Tamagno en Caruso, en Adeline Patti en Titta Ruffo, die tot 10.000 gouden lire verzamelden in één concert in Amerika. Zeker, veel mensen kennen de beroemde Estse zanger-bariton Georg Ots, die in de film "Mister X" speelde. Ook zangers als Muslim Magomayev, Iosif Kobzon, Dmitry Hvorostovsky, Yuri Gulyaev, Eduard Khil en anderen hebben een bariton met verschillende geluiden.
