De rijke filmografie van de beroemde Hollywood-actrice Barbara Harris is gevuld met meer dan drie dozijn opvallende filmwerken. Haar staat van dienst omvat ook prestigieuze filmprijzen als de Golden Globe en Oscar. Onder de wereldwijde cinematografische gemeenschap wordt de naam van de ster echter grotendeels geassocieerd met haar huwelijk. De beroemde acteur Cary Grant was tenslotte 46 jaar ouder dan zijn vrouw.
Op 21 augustus 2018, op 83-jarige leeftijd, eindigde de briljante professionele carrière van Barbara Harris. Alleen de dood door longkanker zou de carrière van een filmster kunnen onderbreken. De actrice bracht de laatste dagen van haar leven, lijdend aan een ernstige oncologische ziekte, door in een hospice in de staat Arizona (stad Scottsdale).
Volgens haar goede vriend belichaamde Barbara tot het laatste moment opgewektheid en optimisme en besmette ze anderen met een geweldig gevoel voor humor. Maar ze was zich er terdege van bewust dat haar dagen geteld waren en dat elke minuut de laatste kon zijn. Interessant is dat ze op de verzoeken van het personeel om rust antwoordde: “Wat moet ik doen? Wachten tot ik dood ben?"
Korte biografie van Barbara Harris
Op 25 juli 1935 werd de toekomstige beroemde actrice geboren in een gezin ver van de wereld van cultuur en kunst in Illinois. Van jongs af aan toonde Barbara opmerkelijke artistieke vaardigheden. En ze maakte haar eerste acteerprestaties als tiener op het podium in Chicago. Het was tijdens deze periode van haar leven dat ze regisseur Paul Sills ontmoette, die later haar echtgenoot werd.
In 1961 kon Barbara Harris dankzij haar man op Broadway verschijnen. Interessant is dat haar debuut meteen twee nominaties opleverde voor de prestigieuze Tony Theatre Award. En in 1967 werd de deelname van de actrice aan de musical "Apple Tree" de reden voor haar en de prijs zelf.
Creatieve carrière van een actrice
Ondanks de geweldige prestaties op het gebied van theatrale activiteit, werd Barbara Harris pas echt beroemd toen ze op de schermen verscheen. In 1965 maakte ze haar filmdebuut en verscheen op de set in A Thousand Clowns. Interessant is dat de allereerste rol van een aspirant-filmactrice op dertigjarige leeftijd haar een nominatie opleverde voor de Golden Globe Award, een Amerikaanse prijs die sinds 1944 door de Hollywood Foreign Press Association wordt toegekend voor haar werk in films en televisiefilms.
En na deze succesvolle rol in de muzikale komedie werd Harris nog drie keer genomineerd voor de Golden Globe voor haar getalenteerde imitatie in de films Nashville (1975), Family Conspiracy (1976) en Freaky Friday (1976). Het was echter niet nodig om eigenaar te worden van deze prestigieuze prijs, die door velen "opwarming voor de Oscar" wordt genoemd. Maar de hoofdprijs van de American Film Academy in 1971 nam Barbara nog steeds in handen. Ze werd een Oscarwinnaar dankzij haar bijrol in de film Who Is Harry Kellerman en Why Does He Say Terrible Things About Me?
De jaren zeventig van de vorige eeuw waren de meest vruchtbare in de professionele carrière van een actrice. De veelzijdige filmmuur "Nashville" van Robert Altman werd een iconische film van het zogenaamde "New Hollywood". In dit filmproject, bestaande uit 27 muzieknummers, kwamen de sociaal-politieke problemen van het land op groteske wijze aan het licht. Het karakter van Albuquerque werd grotendeels door de actrice zelf uitgewerkt, net als vele anderen in deze monumentale film, die in 2012 Sight & Sound werd genoemd op de lijst van 'de top 100 filmische werken aller tijden'.
In Freaky Friday, geregisseerd door Gary Nelson, schittert actrice Barbara Harris als huisvrouw Ellen Andrews. De sprankelende komische plot van deze foto is gebaseerd op het feit dat de moeder (Ellen) met de twistzieke en schandalige dochter (Annabelle) tegelijkertijd een wens doen om met elkaar van plaats te wisselen, wat onmiddellijk wordt uitgevoerd. De film ging in première op 18 augustus 1976 en werd met instemming begroet door de hele Amerikaanse filmgemeenschap.
De detectivethriller Family Conspiracy, uitgebracht onder de titel Deception, is het nieuwste werk van regisseur Alfred Hitchcock. Daarin reïncarneerde de actrice als het personage van het medium Blanche Tyler, die op zoek is naar de verloren neef van een zekere Miss Rainbird.
De jaren tachtig van de 20e eeuw waren voor Barbara Harris niet meer zo rijk aan hoofdrollen als het voorgaande decennium. Kortom, haar filmografie in deze periode werd aangevuld met filmwerken, waarin ze optrad in de vorm van secundaire personages. Het meest opvallende van haar filmwerken waren toen de rollen in "Inveterate Scammers" (1986) en "Peggy Sue Got Married" (1986).
Het laatste filmwerk in de professionele carrière van Barbara Harris was haar rol in de zwarte komedie Murder at Gross Point (1997). Daarna concentreerde de actrice zich op lesgeven. Dankzij haar acteerlessen werden veel getalenteerde artiesten grootgebracht, die vervolgens met succes in de bioscoop werden gerealiseerd. Ondanks de succesvolle carrière van een leraar, is de uitdrukking van de populaire actrice echter bekend, waarin het idee werd gehoord om haar terug te brengen naar de schermen of het podium met een passende vergoeding. En het was ongeveer 10 miljoen dollar.
Priveleven
De levendige creatieve carrière van Barbara Harris heeft ook de kwaliteit van haar gezinsleven beïnvloed. De eerste echtgenote van de spectaculaire actrice gedurende 3 jaar was de beroemde regisseur Paul Sills, die haar, zoals ze zeggen, "een start in het leven" gaf.
En haar tweede huwelijk werd geregistreerd in 1981 met een collega op de creatieve afdeling Cary Grant.
