Lee Strasberg - oprichter van het Theater Instituut voor Beroepsopleiding van Acteurs, directeur. Er zijn enkele tientallen wereldberoemdheden onder de studenten van Strasberg.
In elke Hollywood-studio werken aanhangers van de door Strasberg voorgestelde methodologie en enkele van zijn fans geven de ervaring van de maestro door aan de jeugd zelf.
De auteur van de geavanceerde techniek
De maestro werd geboren in 1901 in Buldanov, in de regio Ternopil, op 17 november.
Met het kind verhuisden de ouders van de toekomstige beroemde figuur naar de Verenigde Staten.
Zijn artistieke carrière begon met twintig jaar compleet fiasco op het podium. En tegen 1925 had het theater de jongeman volledig geabsorbeerd.
De tijd van ontwikkeling van Strasberg als regisseur was 1931. Hij richtte het creatieve Groepstheater op. Na een decennium sloot het experimentele theater, maar het werd de meest interessante ervaring op het Amerikaanse podium.
Tegelijkertijd begon Lee artistieke vaardigheden te onderwijzen en noemde de school 'Actors' Studio'.
In 1952 werd hij het hoofd van een nieuwe instelling en nam het Stanislavsky-systeem als basis voor training.
Voordat het verscheen, wisten de acteurs niet wat de innerlijke stemming was, wat de natuurlijkheid van het spel verzekerde. De nieuwe organisatie werd meteen populair bij creatievelingen.
Veel beroemde acteurs werden erin getraind, die later sterren van de eerste orde werden.
Onder hen zijn Marlon Brando, en Dustin Hoffman, en Robert De Niro, en Paul Newman, en Marilyn Monroe, en Al Pacino, en Jane Fonda.
In 1966 richtte Strasberg in Los Angeles de "Western Studio of Actors" op.
Drie jaar later richtte hij het Institute of Theatrical Arts onder zijn eigen naam op.
Innovatief onderwijs
Maestro speelde als acteur in een bepaalde foto. Zo leerde hij de rollen van binnenuit te voelen, probeerde hij te begrijpen hoe de gevoelens van een kunstenaar in het beeld zijn.
Voor zijn werk in Francis Coppola's film "The Godfather" werd Strasberg genomineerd voor de meest prestigieuze filmprijzen. Hij speelde briljant een ondersteunend personage.
Alle aandacht van de meester ging echter altijd uit naar zijn instituut. Sinds het begin van de opening wordt het werk van de onderwijsinstelling beperkt door een kleine groep studenten. Slechts weinigen kwamen door de extreem zware selectie. De gelukkigen die het recht kregen om lezingen bij te wonen, konden niet worden vergeleken met het enorme aantal mensen dat een plaats wilde innemen in het felbegeerde publiek.
De selectie was uiterst zorgvuldig. Dus Hoffman moest zes keer auditie doen, Nicholson - vijf, en velen moesten volledig teleurgesteld vertrekken.
Martin Landau en Steve McQueen kregen twee felbegeerde vacatures, geselecteerd uit vierduizend sollicitanten.
Meesterprijzen
Strasberg besteedde veel tijd aan de Broadway-theaters. Al snel werd hij de meest populaire regisseur. In 1964 toonde Lee zijn laatste werk gebaseerd op Tsjechovs Three Sisters.
Als rode draad koos de auteur de teleurstelling van iedereen en in alles, de groei van melancholie, een sfeer van hopeloosheid en decadentie. Het Russische karakter kon dergelijke emoties gemakkelijk aan.
Maar Strasberg had het moeilijk. Hij moest hem leren verdrietig te zijn, zoals Russische artiesten, lachende Amerikanen. De creativiteit kreeg echter hoge cijfers. Het werk was succesvol.
In 1974 nodigde Al Pacino, die een van de hoofdpersonen van Michael Carleone op het scherm speelde in The Godfather, de maestro uit om aan het vervolg te werken.
De rol die hij kreeg een opvallende, zij het secundair. De meester kreeg de Golden Globe en Oscar voor haar. Strasberg kreeg in 1979 de opdracht om Sam Kirkland te spelen in Justice for All, waar ook Al Pacino speelde.
De meester reduceerde alle principes van het onderwijzen van meesterschap, geverifieerd in de praktijk en werd wereldberoemd, tot constante improvisatie en training en betrouwbaarheid van het emotionele geheugen.
Geweldige discipelen van een geweldige leraar
Dankzij het gebruik van dergelijke technieken kan de kunstenaar zijn eigen mogelijkheden eindeloos uitbreiden en een generalist worden.
Lee's werkwijze was voornamelijk gebaseerd op de principes van de Russische theaterkunst. Hij ontwikkelde met succes het diepe drama van Stanislavsky.
De originele methoden hielpen Strasberg om zich te vestigen in een speciale niche van dramakunst die nog niet eerder in Amerika had bestaan, en nam een prominente plaats in. Er is momenteel constant vraag naar de praktische methoden van de master.
Al die tijd heeft de leraar acteurs opgeleid die zijn opgenomen in de twintig grootste Hollywood-sterren. Als het personage dat aan de meester werd aangeboden volledig overeenkwam met de verhaallijn, stemde de maestro ermee in om zelf te handelen.
Van 1937 tot 1979 was hij Willie in A Glass of Water, geprobeerd op het beeld van Haitman Roth in The Godfather 2, was een militaire politieagent van The Third Man, Seighton in Macbeth.
Haar debuutrol in A Glass of Water had geen invloed op haar artistieke carrière. Het bleek te microscopisch te zijn.
De meester reïncarneerde als sergeant Foster voor The Long Day, en werd Geman Kaplan in Cassandra's Pass.
In "Justice for All" portretteerde hij Sam Kirkland, in "The Promenade" werd hij David Rosen en voor "Nice to Leave" transformeerde hij in Willie.
Prive leven
In 1926 trouwde de directeur met Nora Krechean. De pasgetrouwden woonden niet lang samen. De vrouw stierf drie jaar later.
De volgende lieveling van de maestro maakte dramatische actrice en leraar Paulo Miller.
Maar ook dit gezin hield niet lang stand. De vrouw vertrok voortijdig en liet haar dochter en zoon in 1966 aan haar man over.
Suzanne werd actrice en John werd acteerleraar.
De laatste vrouw van Strasberg was Anna Mizrahi. De vrouw bleek vier decennia jonger dan haar man. Ze gaf Lee twee zonen, Edam en David.
Bioscoopster Marilyn Monroe speelde een belangrijke rol in het leven van de grote meester. Ze bleven jarenlang op vriendschappelijke voet.
Na het tragische vertrek liet de actrice haar vriend en leraar persoonlijke aantekeningen en dagboeken achter.
De meester overleed op 17 februari 1982 aan een hartaanval. De dag ervoor werd de grote figuur ingewijd in de American Theatre of Fame Hall of Fame.
