Karl Hess, geboren Karl Hess III, is een Amerikaanse speechschrijver en schrijver, op basis van wiens werken een aantal documentaires zijn verfilmd. Door de jaren heen heeft hij vele beroepen uitgeprobeerd: hij was politiek filosoof, redacteur, lasser, motorrijder, belastingagent en libertair activist. Hij pleitte voor het beperken van rechtse krachten, het versterken en vernieuwen van linkse krachten en voor anarchisme op de vrije markt.
Biografie
Karl Hess III werd geboren op 25 mei 1923 in Washington, DC. Als kind verhuisde hij met zijn ouders naar de Filippijnen. Karls vader en moeder waren van Duitse en Spaanse afkomst. Toen haar moeder de ontrouw van haar vader ontdekte, scheidde ze van haar rijke man en keerde met Karl terug naar Washington. Nadat ze alimentatie had geweigerd, kreeg ze zelf een baan als telefoniste en voedde ze haar zoon op met een uiterst bescheiden budget.
Karls moeder moedigde nieuwsgierigheid en direct leren aan. Ze dwong Karl om wat activiteiten te bedenken of te lezen. Als gevolg hiervan begonnen Karl en zijn moeder te geloven dat openbaar onderwijs tijdverspilling was. De jongen ging zelden naar school en om het toezicht te ontlopen, schreef hij zich in op elke basisschool in de stad en verliet ze vervolgens geleidelijk aan. Hierdoor was het voor de autoriteiten onmogelijk om precies te weten naar welke school Karl moest gaan. Tegelijkertijd was Karl een bezoeker van bibliotheken en alles wat hij las was gemakkelijk de basis van zijn persoonlijke filosofie.
In zijn jonge jaren was Karl dol op schieten, schermen en tennissen, later werden deze hobby's toegevoegd aan de wapenhandel.
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog nam Karl Hess dienst bij de Amerikaanse strijdkrachten, maar werd in 1942 ontslagen nadat hij malaria had opgelopen in de Filippijnen.
Hij stierf op 22 april 1994.
Carrière
Karl Hess stopte officieel op 15-jarige leeftijd toen hij zich aansloot bij een nieuwscommentator en werkte als nieuwsredacteur voor het wederzijdse omroepsysteem. Op 18-jarige leeftijd was Karl opgegroeid in de dienst en nam de functie van assistent-stadsredacteur van The Washington Daily News op zich.
Later werd hij redacteur van Newsweek en The Fisheman. Hij heeft gewerkt als stafschrijver en soms als freelancer voor een aantal anticommunistische tijdschriften. In de jaren vijftig werkte hij voor Chamion Papers en Fiber. Het was in die tijd dat hij zich zorgen begon te maken over het feit dat mensen in het managementgedeelte van het bedrijfsleven meer geïnteresseerd raakten in persoonlijke carrières dan in het doen van goede banen. Bij Chamion moedigde het management werknemers aan om conservatief beleid te voeren in het belang van het bedrijf. Karl ontmoette senator Barry Goldwater uit Arizona en andere prominente Republikeinen en werd stilletjes zelf een overtuigde Republikein.
Als kind was Hess een vroom katholiek, maar toen hij op 15-jarige leeftijd tijdelijk als lijkschouwer moest werken, raakte hij ervan overtuigd dat mensen gewoon van vlees en bloed zijn en dat er geen hiernamaals is. Daarna ging hij niet meer naar de kerk en werd atheïst. Vele jaren later keerde hij terug naar de kerk, maar alleen omdat veel van zijn collega's van het American Enterprise Institute, waar hij toen werkte, ook naar de kerk gingen. Het bijwonen van kerkbijeenkomsten versterkte Charles' atheïsme echter alleen maar. En toen hij zijn zoontje naar de dienst bracht, walgde hij plotseling van het feit dat hij het kind naar een instelling bracht die hij zelf had afgewezen.
Politieke carriere
Hess was programmaschrijver voor de Republikeinse Partij bij de verkiezingen van 1960 en 1964 en werkte nauw samen met Barry Goldwater. Goldwater was een conservatief met belangrijke libertaire overtuigingen. Hess werkte onder hem als speechschrijver, studeerde politiek en ideologie. Het was Hess die de auteur werd van de slogan van Goldwater: “Extremisme ter verdediging van vrijheid is geen ondeugd; gematigdheid bij het nastreven van gerechtigheid is geen deugd. Later bleek echter dat het slechts een geparafraseerde passage van Cicero was.
Na de presidentiële campagne van 1964, toen Lyndon Johnson Goldwater versloeg, raakte Hess ontgoocheld in de politiek en werd een radicaal. Net als veel andere verliezende Republikeinen voelde Hess zich een buitenstaander en weigerde deel te nemen aan de grote politiek.
In 1965 werd Karl motorrijder. De noodzaak om de motorfiets periodiek te repareren leidde ertoe dat hij als lasser afstudeerde aan de Bell Vocational School. Het beroep gaf hem de kans om zijn vaardigheden te verkopen, en een commerciële samenwerking met medestudent Hessa Bell leidde tot de oprichting van een metalen beeldhouwbedrijf.
Tegelijkertijd scheidt Hess van zijn eerste vrouw, bekritiseert hij publiekelijk de big business, de Amerikaanse hypocrisie en de ambities van het militair-industriële complex. Hij sluit zich aan bij Students for a Democratic Society, werkt samen met de Black Panther Party, protesteert tegen de oorlog in Vietnam.
Als vergelding voor het steunen van de verliezende kandidaat, werd Hess gecontroleerd door de Internal Revenue Service. Als reactie op deze cheque beloofde Karl schriftelijk dat hij nooit meer belasting zou betalen. Als reactie daarop nam de Dienst alle eigendommen van Hess en 100% van zijn inkomsten in beslag. Karl moest rondkomen van het geld van zijn vrouw en zijn lasvaardigheden inruilen voor ruilgoederen en -diensten.
In 1968 werd Richard Nixon president van de Verenigde Staten en Barry Goldwater werd benoemd tot Junior Senator van Arizona. Hess bleef voor Goldwater werken als persoonlijke speechschrijver en communiceerde persoonlijk met hem. Hij overtuigde Goldwater van de noodzaak om de militaire dienst in de Verenigde Staten af te schaffen, maar Goldwater verzette zich niet tegen Nixon, en Hess, die Nixon sterk haatte, kon met dit idee niet in het reine komen. Ondanks het feit dat Nixon nog steeds de dienstplicht in het leger annuleerde, kreeg Hess voor altijd ruzie met Goldwater.
Op advies van zijn vriend Murray Rothbard raakte Hess geïnteresseerd in het werk van Amerikaanse anarchisten. En in de werken van Emma vond Goldman alles waar hij op hoopte en waar hij zoveel van hield.
Van 1969 tot 1971 werkte hij samen met zijn vriend Rothbard als redacteur van het Libertarian Forum. Tegelijkertijd voegt Hess zich bij andere anarchisten: Robert Lefebvre, Dana Rohrabacher, Samuel Edward Konkin III en Karl Oglesby, de voormalige leider van Students for a Democratic Society. Hess sprak op tal van conferenties en was betrokken bij de geboorte van de libertaire beweging.
In een poging rechtse en linkse libertariërs te verenigen, sluit hij zich aan bij de Industrial Workers of the World Party en keert ook terug naar de Students for a Democratic Society.
In 1971 werd de Amerikaanse Libertarian Party opgericht en in 1980 trad Hess toe. Van 1986 tot 1990 was hij redacteur van haar partijkrant.
Film over Karl Hess
Karl Hess: Towards Freedom is een in de VS gemaakte korte documentaire uit 1980. De film werd gefilmd in de wandelgangen van de Boston University en de School of Film Programming and Broadcasting door regisseurs Roland Hale en Peter Ladu. Verschillende studenten en docenten traden op als acteurs. Carl Hess speelde zelf de hoofdrol.
In 1981 won de film de Academy Award voor beste korte documentaire. De film ontving ook de Maya Dern Award van de Boston University, de Focus Award op het Student Film Festival, de AMPAS Student Film Award, de Golden Eagle Award en de Massachusetts Governor's Award.
