Jean-Paul Belmondo is een beroemde Franse theater- en filmacteur. Winnaar van de prijzen "Golden Lion", "Cesar", Palme d'Or op het filmfestival van Cannes. BAFTA-kandidaat, Commandeur en Commandeur in het Legioen van Eer, Commandeur in de Orde van Verdienste en de Orde van Kunst en Literatuur van Frankrijk, Commandeur in de Orde van Leopold I van België.
De creatieve carrière van Belmondo begon eind jaren vijftig van de vorige eeuw. Hij werd al snel een van de beroemdste en meest geliefde acteurs in de Franse cinema en theater. Hij speelde meer dan honderd filmrollen en bijna vijftig theaterrollen. De acteur kreeg welverdiende erkenning, niet alleen in zijn thuisland, maar over de hele wereld.
Biografische feiten
Belmondo werd in het voorjaar van 1933 in Frankrijk geboren in een creatief gezin. Zijn vader was beeldhouwer en zijn moeder was schilder. Hij heeft een broer en zus die ook voor creatieve beroepen kozen. Alain werd een filmproducent en Muriel werd een actrice. De familie Belmondo was rijk genoeg, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog verloren ze bijna alles en bevonden ze zich op de rand van volledige armoede.
In zijn jonge jaren was Jean-Paul actief bezig met sport en wilde hij wielrenner worden. Toen raakte hij geïnteresseerd in voetbal en werd hij de keeper van het jeugdteam. Later trok het boksen zijn aandacht. Hij wijdde meerdere jaren aan deze bezigheid, waarbij hij eerst deelnam aan amateurwedstrijden en vervolgens aan professionele gevechten. Na verschillende ernstige verwondingen, een gebroken neus en het zien hoe zijn gezicht was veranderd, besloot de jongeman dat zijn bokscarrière moest worden stopgezet.
Na school werd Jean-Paul opgeroepen voor het leger. Toen hij terugkeerde uit de dienst, kreeg hij tuberculose. Om zijn gezondheid te herstellen, ging hij in het dorp wonen. Daar dacht de jongeman voor het eerst aan het acteerberoep.
Toen Belmondo twintig jaar oud was, ging hij naar de onderwijsinstelling CNSAD in Parijs, waar hij de afdeling dramatische kunst koos. Na zijn afstuderen werd Jean-Paul toegelaten tot de theatergroep en begon hij tegelijkertijd in de bioscoop te werken.
Zelfs tijdens zijn studie waren veel leraren er zeker van dat zelfs met een acteertalent, het uiterlijk van een jonge man hem niet in staat zou stellen een succesvolle carrière op het podium of in de bioscoop te maken en de aandacht van kijkers, vooral vrouwen, zou trekken. Bovendien kwam de jongeman vaak te laat voor de lessen of was hij helemaal afwezig. Hij had een te eigenwijs karakter en regelde tijdens zijn studie vaak vechtpartijen of hooligan-capriolen.
De mening die de docenten hadden over de jonge acteur bleek echter niet te kloppen. Kort na het optreden van Jean-Paul op het podium en in de bioscoop, werd hij erg populair. Met een verbazingwekkend charisma en een onweerstaanbare glimlach trok de acteur de aandacht van vrouwen.
Al snel werd Belmondo een van de meest succesvolle acteurs in Frankrijk. Hij opende zijn eigen filmproductiebedrijf en begon te produceren.
Tijdens zijn creatieve carrière zou Jean-Paul de bioscoop meer dan eens verlaten, maar hij keerde weer terug naar de schermen. Pas in 2015 verscheen hij helemaal niet meer op het podium en op het scherm.
creatieve manier
Voor het eerst op het scherm maakte Belmondo zijn debuut eind jaren vijftig van de vorige eeuw. Hij speelde een kleine rol in de film "Moliere", maar scènes met zijn deelname werden volledig uitgesneden tijdens de eindmontage van de foto.
Roem kreeg hem na het werken op de foto's: "Wees mooi en wees stil", "De enige engel op aarde", "Op een dubbele draai van de sleutel."
Belmondo kreeg werelderkenning na zijn rol in het misdaaddrama Godard "On the last breath". De film ontving de Berlin Silver Bear Film Festival-prijs voor het beste regiewerk en ging de wereldcinemageschiedenis in.
Daarna begint de acteur veel nieuwe aanbiedingen te ontvangen. Hij speelde in vele films samen met beroemde actrices Sophia Loren, Pascal Petit, Claudia Cardinale. Belmondo streeft ernaar om voortdurend van filmgenre te veranderen om zijn veelzijdige acteertalent te laten zien.
Komische spionagefilms "Casino Royale" en "Magnificent", waarin de acteur de superagenten speelde, hadden een enorm succes. Belmondo hield zich ook bezig met niet-commerciële cinema. Dit is hoe de film "Staviski" verscheen, waarin hij een emigrantenzwendel speelde. Maar het publiek reageerde koel op dit werk, hoewel filmcritici het acteerwerk en de regie van het beeld prezen.
Populariteit en wereldfaam brachten Belmondo-schilderijen: "Fear over the city", "Incorrigible", "The Monster", "Who's Who?", "Four Hands Game", "Professional".
De acteur belichaamde ook verschillende afbeeldingen van criminele schurken op het scherm. Maar zelfs deze personages hadden romantische trekjes en werden zeer aantrekkelijk in de ogen van het publiek.
Vele jaren later, halverwege de jaren negentig, kondigde Belmondo aan dat hij niet langer op het scherm wilde verschijnen in de vorm van superhelden en superspionnen. Daarom verlaat hij de bioscoop om zich te concentreren op rollen in het theater. Een uitzondering maakte hij alleen voor de film Les Miserables, waarin hij meespeelde met de beroemde Jean Mare.
Eind jaren negentig kreeg de acteur de eerste beroerte, daarna de tweede en verdween lange tijd van de schermen en het theaterpodium. Pas in 2008 stemde hij ermee in om opnieuw in het drama "The Man and His Dog" te spelen, omdat hij verheugd was over het script van de film en toegaf dat hem nooit zo'n rol was aangeboden.
In 2018 werd Belmondo vijfentachtig jaar. Zijn verjaardag werd op grote schaal gevierd, niet alleen in Frankrijk, maar ook in vele landen van de wereld. Tegenwoordig is de acteur in goede vorm, verwijst met humor en filosofisch naar zijn indrukwekkende leeftijd. Hij gelooft dat je het leven ten volle moet leven en van elke dag op deze aarde moet genieten.
Inkomsten en vergoedingen
Belmondo werd op het hoogtepunt van zijn carrière een van de meest gewilde en best betaalde acteurs in Frankrijk.
Hij is de oprichter van zijn eigen filmmaatschappij, mede-eigenaar van een Italiaans restaurant in Parijs en een reisorganisatie.
Wat de vergoeding van de acteur was tijdens het hoogtepunt van populariteit en hoeveel hij kon verdienen, is onbekend.
In 1998 ontving hij voor zijn rol in de film "One Chance for Two" 823.225 euro. Na in 1999 in de Franse film "Peut-être" te hebben gespeeld, verdiende de acteur € 549 duizend. Voor de hoofdrol in The Man and His Dog in 2008 ontving Belmondo € 450.000 plus € 10.000 voor elke extra dag filmen.
