Als het over tango gaat, bedoelen veel mensen ballroomdans, die partners vooraf repeteren en vervolgens demonstreren in uitvoeringen. Argentijnse tango verschilt echter in veel opzichten van ballroom. Je zou zelfs kunnen zeggen dat er veel meer verschillen dan overeenkomsten zijn tussen de twee dansen.
Het belangrijkste verschil tussen de Argentijnse tango uit de balzaal is dat het een constante improvisatie impliceert. Je kunt een dans zien als een mozaïek dat bestaat uit vele kleine details. Partners verzamelen het en creëren een uniek danspatroon. Ze combineren wandelingen, bochten, stops en voegen decoraties toe aan de tango. Natuurlijk zijn er bepaalde regels waar je je tijdens de dans aan moet houden, maar die beperken de fantasie van de partners op geen enkele manier.
Het is interessant dat de mogelijkheid om elke keer iets unieks te creëren, te improviseren, de partner te verrassen en terug te ontvangen tijdens de dans, veel mensen zo trekt dat ze veel tijd beginnen te besteden aan de Argentijnse tango, dromend van professionals worden.
Na verloop van tijd wennen dansers er zelfs aan om de kunst van het improviseren over te brengen naar het dagelijks leven: het wordt veel gemakkelijker voor hen om snel zakelijke onderhandelingen te voeren, te communiceren met "moeilijke" klanten, de juiste toon te kiezen in een gesprek met vrienden en geliefden, en het allerbelangrijkste, correct reageren op de woorden en acties van andere mensen … Dit is deels waar de unieke schoonheid van de Argentijnse tango ligt.
De verschillen tussen deze dans- en ballroomtango, waar veel mensen al aan gewend zijn, zijn enorm. Dat is de reden waarom als je ballroomtango hebt gestudeerd en zelfs hebt opgetreden, je Argentijnse tangolessen als iets geheel nieuws zult moeten zien, en niet als een aanvulling op wat je al weet. Het verschil tussen Argentijnse en ballroomtango wordt al merkbaar bij het leren van de basis: de muziek, passen, bewegingen, de aard van de knuffels in deze dansen zijn anders. Als je vaak naar de uitvoeringen van dansers op tv kijkt, dan zul je, als je ze vergelijkt met de dans van leraren in de les, meteen het verschil merken.
Vermeldenswaard is ook de toneelversie van de Argentijnse tango. Het komt vaker voor dan de klassieke versie, omdat het wordt gebruikt tijdens optredens die iedereen kan bewonderen.
Ten eerste wordt toneeldans meestal van tevoren gecomponeerd en ingestudeerd, dus het improvisatie-element is erg zwak. Toch hebben we het over een voorbereid optreden, dat het publiek aangenaam moet verrassen. Ten tweede zijn de bewegingen in zo'n dans overdreven en te uitgesproken. Dit komt door het feit dat zelfs mensen die ver van het podium zitten, gemakkelijk de essentie van de dans moeten begrijpen en de passen goed moeten zien. Toneeltango is altijd theatraal, terwijl dit in het klassiek Argentijns niet het geval is.
