Een cryptogram is een gecodeerde tekst, dat wil zeggen een tekst die opzettelijk is geschreven zodat alleen de geadresseerde deze kan lezen en de betekenis ervan kan begrijpen. Elk middel om informatie te verbergen die door een persoon is uitgevonden, kan echter door een andere persoon worden onthuld. Daarom kan het cryptogram ook worden gelezen.
instructies:
Stap 1
In moderne termen heeft elk versleuteld bericht een auteur die het heeft samengesteld; de geadresseerde voor wie het bestemd is; en de interceptor is een cryptograaf die het probeert te lezen.
Stap 2
Er zijn twee hoofdmethoden die worden gebruikt bij handmatige codering: vervanging en herschikking. De eerste is dat de letters van het oorspronkelijke bericht volgens een bepaalde regel worden vervangen door andere. De tweede is dat de letters, weer volgens de regel, omgedraaid zijn. Natuurlijk kunnen deze twee methoden worden gecombineerd, wat de codering veiliger maakt.
Stap 3
Het eenvoudigste type vervangende versleuteling is cryptografie. In dit geval worden de letters veranderd in conventionele pictogrammen: cijfers, symbolen, afbeeldingen van dansende mannen, enzovoort. Om een geheime boodschap te onthullen, volstaat het om te bepalen welk symbool bij welke letter hoort.
Hiervoor worden meestal frequentietabellen gebruikt, die aangeven hoe vaak een of andere letter voorkomt in de taal van het bericht. In het Russisch zijn de eerste plaatsen in een dergelijke tabel bijvoorbeeld de letters "a", "e", "o". Door ze te vervangen in plaats van de meest voorkomende symbolen, kunt u enkele woorden ontcijferen, en dit geeft op zijn beurt de betekenis van andere symbolen.
Stap 4
In betrouwbaardere cijfers worden letters vervangen door een sleutel. Een meercijferig nummer kan bijvoorbeeld een sleutel worden. Om de tekst op deze manier te versleutelen, wordt de cijfersleutel er vele malen overheen geschreven, zodat er boven elke letter een cijfer staat. Daarna wordt de letter vervangen door een andere letter die alfabetisch wordt gevolgd door zoveel posities als aangegeven door het nummer. In dit geval wordt het alfabet beschouwd als gesloten in een ring, dat wil zeggen dat de tweede letter na "I" bijvoorbeeld "b" zal zijn.
Stap 5
Het is moeilijker om zo'n cryptogram te ontdekken, omdat er tien lezingen zijn voor elke letter van het cijfer. Om te decoderen, moet u eerst de lengte van de sleutel bepalen en de tekst in woorden verdelen. Dit wordt meestal gedaan met behulp van een tabel, waarbij de eerste regel de cijfertekst is, en daaronder zijn er opties waarbij elke cijferletter wordt vervangen door een mogelijke letter van de originele tekst. Er zijn dus elf regels in de tabel.
Stap 6
Kijkend welke opties leiden tot de meest natuurlijk ogende indeling van de tekst in woorden, bepaalt de cryptograaf met welke letters spaties worden gecodeerd, waardoor hij een of meer cijfers van de sleutel vindt. Hieruit kunt u al conclusies trekken, hoe vaak de sleutel in de tekst wordt herhaald.
Door varianten uit de tabel te vervangen door nog onbekende letters, bepaalt de cryptograaf in welke gevallen betekenisvolle woorden en fragmenten in de tekst voorkomen.
Stap 7
Om het werk te vergemakkelijken, zoekt de cryptograaf meestal naar informatie over de inhoud van de tekst of sleutel. Als u weet welke handtekening aan het einde van het document staat, of welk woord daar vaak moet worden herhaald, kunt u met deze informatie een deel van de coderingssleutel onthullen. Door het gevonden fragment op andere plaatsen in het document te vervangen, ontdekt de cryptograaf de lengte van de sleutel en herkent hij nog enkele delen van de originele tekst.
