De grote dichter Sergei Yesenin had vier kinderen, maar geen van hen had de kans om vaders liefde en genegenheid te leren kennen. Vanwege zijn jeugd of egoïsme gaf hij altijd de voorkeur aan creativiteit en liefdesbelangen. Bovendien was Yesenin niet te vroeg om een tastbaar stempel te drukken in de harten van zijn erfgenamen. Hoewel het leven van zijn kinderen zich op verschillende manieren ontwikkelde, koesterden ze de herinnering aan hun vader en kenden ze het werk van de dichter goed.
De onwettige kinderen van Yesenin
Voor het eerst werd Yesenin op 19-jarige leeftijd vader. Twee jaar eerder verliet hij de provincie Ryazan waar hij vandaan kwam en kwam naar Moskou. Hij verdiende eerst zijn brood in een slagerij en kreeg daarna een baan in de drukkerij van de ondernemer Snytin, waar hij de corrector Anna Izryadnova ontmoette. De geliefden besloten samen te leven zonder de relatie op papier te formaliseren. Minder dan een jaar later - 21 december 1914 - werd hun zoon Yuri geboren. Zoals Anna zich herinnerde, gloeide de jonge vader letterlijk van geluk bij het zien van het kind. Hij droeg zelfs een klein gedicht op aan de erfgenaam. De familie-idylle duurde echter slechts een maand: Yesenin verliet zijn ooit geliefde vrouw en zoontje in februari 1915. Vanaf dat moment tot aan zijn dood verscheen hij slechts af en toe in hun leven.
Yuri ontving zijn professionele opleiding op een luchtvaarttechnische school. Hij kende het werk van zijn vader letterlijk uit zijn hoofd. Helaas had hij in 1934 geen geluk in het gezelschap van jonge mensen, waar opruiende gedachten werden geuit tegen de huidige regering. Later besloot een van de deelnemers aan dat gesprek, vastgehouden in een heel andere zaak, in zijn getuigenis een oude episode te vermelden.
De zoon van Yesenin werd in 1935 gearresteerd terwijl hij in het leger diende. Hij werd beschuldigd van terroristische activiteiten en veroordeeld tot de doodstraf. Yuri werd op 13 augustus 1937 neergeschoten en zijn moeder leerde nooit iets over het lot van haar zoon. Anna Izryadnova leefde niet om het einde van "tien jaar zonder het recht om te corresponderen" te zien en stierf in 1946. De naam van de onterecht beschuldigde Yuri Yesenin werd in 1956 gerehabiliteerd door de inspanningen van zijn halfbroer Alexander.
Voor de laatste, vierde keer werd Sergei Yesenin anderhalf jaar voor zijn dood vader. Zijn volgende muze en geliefde was niet lang de vertaler en dichteres Nadezhda Volpin. Uit deze roman werd op 12 mei 1924 een zoon, Alexander, geboren. En Yesenin, die hoorde over de naderende verschijning van het kind, voelde geen grote vreugde, toen vluchtte het trotse meisje van hem naar Leningrad, zonder een nieuw adres achter te laten. De jongen werd geboren die opmerkelijk veel leek op de beroemde vader. Toegegeven, de dichter slaagde erin hem slechts twee keer te zien.
Alexander Yesenin-Volpin ontving een uitstekende opleiding, studeerde af aan de Faculteit Mechanica en Wiskunde en postdoctorale studies aan de Staatsuniversiteit van Moskou. Maar jarenlang stond hij vooral bekend als een fervent tegenstander van het Sovjetregime en een van de leiders van de dissidente beweging. De jongste zoon van Yesenin betaalde meer dan eens voor zijn vrijheid van denken: hij werd in ballingschap gestuurd in de regio Karaganda, onder dwang behandeld in psychiatrische ziekenhuizen en gevangen gezet.
Uiteindelijk werd Alexander in 1972 letterlijk gedwongen naar de Verenigde Staten te emigreren. In het buitenland was hij bezig met lesgeven en niet te vergeten de Sovjetregering uit te schelden. Ook een stelling die van toepassing is op dyadische ruimten draagt zijn naam. Yesenin-Volpin leefde het langste leven van alle erfgenamen van de grote dichter. Hij stierf op 16 maart 2016 op de vooravond van zijn 92e verjaardag.
Kinderen van zijn vrouw Zinaida Reich
Yesenin is officieel drie keer getrouwd. De toekomstige beroemde actrice Zinaida Reich werd zijn eerste wettige echtgenote. Ze ontmoetten elkaar op de redactie van de krant "People's Delo", waar het meisje als secretaresse-typiste werkte. In juli 1917 trouwde het stel in een kleine dorpskerk in de wijk Vologda. De relatie van de echtgenoten was van korte duur en dramatisch, maar in dit huwelijk werden twee kinderen geboren. Dochter Tatjana werd geboren op 29 mei 1918 en zoon Konstantin - op 3 februari 1920. Toen het jongste kind een jaar oud was, diende Yesenin een scheidingsverzoek in.
Maar al snel vond Zinaida haar echte geluk, nadat ze Vsevolod Meyerhold had ontmoet tijdens haar studie aan de Hogere Regie Workshops. In 1922 werd hij haar echtgenoot en behandelde Reichs kinderen als familie. Soms verscheen er een echte vader in hun leven. Maar hij gaf de voorkeur aan zijn dochter boven zijn zoon, omdat het meisje meer op hem leek.
Het lot van Tatyana Yesenina nam een scherpe wending toen in 1939 haar stiefvader Meyerhold werd gearresteerd en neergeschoten, en al snel werd haar moeder onder mysterieuze omstandigheden vermoord. Het meisje verloor haar naaste familieleden en zorgde voor haar jongere broer Konstantin. Tijdens de Grote Patriottische Oorlog ging Tatiana naar Oezbekistan evacueren en bleef daar tot het einde van haar leven. Ze werkte als correspondent, wetenschappelijk redacteur, schreef verschillende boeken over haar beroemde ouders en stiefvader. Zij overleed op 5 mei 1992 in Tasjkent.
De middelste zoon van Yesenin, Konstantin, studeerde af aan het Moscow Civil Engineering Institute. In moeilijke studentenjaren hielp Anna Izryadnova, de moeder van de oudste zoon van de dichter, hem. Toen de oorlog begon, ging de jonge man naar het front, waar hij drie keer gewond raakte en zelfs ten onrechte de doden toeschreef. In vredestijd vervolgde hij zijn studie aan het instituut en werkte daarna in de bouw.
Een serieuze passie voor voetbal bracht Konstantin ertoe om statistische gegevens bij te houden van deze sportevenementen, en als gevolg daarvan werd hij in het hele land beroemd als een van de eerste voetbalwaarnemers. De middelste zoon van Yesenin was lid van de Union of Journalists en publiceerde verschillende boeken over sportonderwerpen. Bovendien zorgde hij goed voor de nagedachtenis van zijn vader, nam hij deel aan evenementen gewijd aan de dichter. Konstantin Yesenin stierf op 26 april 1986. Hij stierf in Moskou en wordt begraven in hetzelfde graf met zijn moeder Zinaida Reich.
