De serie Lost (in de Russische box office heette het "Lost") blies letterlijk de tv-hitlijsten op. Dus wat is het geheim van zo'n waanzinnige populariteit?
Uitbraak op schermen
"Lost" kwam op de schermen toen series nog niet zo dominant waren op televisie. 6 seizoenen, 118 afleveringen - voor veel mensen heeft deze serie het leven vervangen. Wat is het punt? Het vliegtuig is in nood boven een onbewoond eiland, enkele passagiers worden gered. En hier begint het plot.
Het eiland blijkt niettemin bewoond, maar de inboorlingen willen niet gezien worden. Van tijd tot tijd vliegen zwarte rookwolken van onbekende oorsprong rond het eiland.
De serie leidt langzaam zijn verhaal - de verkenning van de jungle van het eiland wordt verwaterd met flashbacks van overlevenden. Drugsverslaafde, verlamd, gevangene, broer en zus, ex-terrorist, enzovoort. Na verloop van tijd begint het erop te lijken dat de regisseur de kijker bij de neus leidt en het verband tussen alle personages probeert aan te wijzen. De aflevering eindigt meestal op het meest intrigerende moment, wat de kijker enigszins irriteert. De schrijver van de serie begon zelfs een T-shirt te dragen met de woorden "I don't know", waarbij hij zei dat hij geen details van hem moest verwachten.
Sensatie
De mooie helft van de mensheid was meteen verliefd op Jack - een voormalige hospik die voorraden op het eiland begint te organiseren, voedsel te halen en onderdak te zoeken. Ook kreeg de charismatische Sawyer veel aandacht - hij is egoïstisch, egoïstisch, narcistisch, maar in staat tot prestaties op een gevaarlijk moment. Kate is een crimineel die wordt begeleid door een agent, het sekssymbool van de show. Een driehoeksverhouding tussen Jack en Sawyer zal de gevaren van het eiland alleen maar opwarmen.
Tijdens de serie wordt elk personage onthuld, liefde, rivaliteit breekt uit tussen de overlevenden, iemand sterft tijdens het verkennen van een gevaarlijk eiland.
De scenarioschrijvers gebruiken een interessante "flash forward"-techniek - wanneer ze een gebeurtenis laten zien die op het punt staat te gebeuren.
Het einde verbijstert de kijker volledig. Veel alternatieve takken van de plotontwikkeling. Voor velen leek het onlogisch, en sommigen waren verrukt over de filosofische component. Het bestaat uit het feit dat het eiland een soort abnormale zone is die mensen ooit zijn binnengegaan. Het eiland handhaaft een evenwicht tussen de krachten van goed en kwaad, en de bewaarder van het eiland kiest een nieuwe bewaarder. De finale staat extreem los van de werkelijkheid, het is meer gebaseerd op de gevoelens van de kijker zelf. Bijna zoals op school - "hoe begrijp je dit werk." En er zijn duizenden variaties. Je kunt veel verwijzingen naar de Bijbel vinden, of je kunt gewoon genieten van de prachtige creatie van de regisseurs.
