De meeste soorten forel paaien in de herfst, regenboogforel in de herfst. De timing van het paaien hangt grotendeels af van de habitat van de vissen, het klimaat en de specifieke soorten forel.
paaien
Rivierforel paait in de herfst - in september-oktober. In tegenstelling tot de overgrote meerderheid van de zalm paait de regenboogforel niet in de herfst, maar in het voorjaar. In het noorden vindt de paaitijd 3-4 weken plaats in april - mei. In Kamchatka paait mykizha in zeer korte tijd, alleen binnen 2 weken, eind mei - begin juni.
Forel bouwt, net als andere zalmen, een paaiheuvel, waarvan de grootte rechtstreeks afhangt van de grootte van de producenten. Kleine forellen die in kleine rivieren leven, bouwen een eivormige heuvel, slechts 40-50 cm lang en 30-40 cm breed. Grote individuen bouwen een heuvel en bereiken een lengte van bijna twee meter.
In Kamtsjatka kiest mykiss om te paaien gebieden die beter worden verwarmd door de lentezon. Daarom kiest forel voor het paaien toendra-zijrivieren of toendra-secties van rivieren: het donkerbruine water warmt zeer snel op en trekt letterlijk de zonnestralen aan. Zelfs de Kamchatka-mykiss die in een bergrivier leeft, zoekt zijn toendra-gebied voor reproductie. Alleen in de toendrarivier, waar het water al begin juni opwarmt, is een snelle ontwikkeling van eieren mogelijk. Soms bouwt Kamchatka-forel terpen op de meest onverwachte plaatsen.
Het vinden van een geschikte paaiplaats voor forel is niet eenvoudig. Soms bouwen vrouwtjes heuvels zo dicht bij elkaar dat de grenzen van de heuvels bijna volledig samenvloeien, en je kunt alleen kleine heuvels zien op een enorme, tientallen meters in diameter, gemeenschappelijke paaigrond.
Forel bakken
Juvenielen van regenboogforel komen uit de heuvels en beginnen actief te eten in de eerste week van juli. Dit is erg belangrijk voor mykiss, omdat de jongen voldoende vet moeten verzamelen om de eerste Kamchatka-winter te overleven, die eind oktober begint en tot half mei duurt. Juvenielen van regenboogforel worden gekenmerkt door een zeer hoge voedingsactiviteit.
In visgemeenschappen strooien kleine forellen letterlijk de jongen van andere zalmsoorten opzij om iets eetbaars te pakken. Het vermogen van juveniele forel om actief te eten, zelfs bij zeer lage temperaturen, zelfs wanneer het water bijna vriest, is opmerkelijk.
Juvenielen van de meeste forelsoorten stoppen in de regel met actief eten wanneer de watertemperatuur onder de 8 - 9 ° C daalt. Het vermogen om gulzig te eten wordt doorgegeven van jonge vissen op volwassen vissen - forellen zijn letterlijk onverzadigbaar en willekeurig in hun voedsel! Forel is overigens ongevoelig voor wondjes in de mond. De vis die in twee dagen aan de haak wordt gevangen, kan weer op hetzelfde materiaal en hetzelfde aas vallen. De opmerkelijke eigenschap van de regenboogforel om alles wat eetbaar is in het reservoir gretig op te eten, blijkt van groot belang voor het voortbestaan van deze soort.
Forel heeft dus een zogenaamd "breed biologisch potentieel" - het vermogen om met succes een grote verscheidenheid aan waterlichamen te ontwikkelen, een grote verscheidenheid aan voedsel te eten, een verscheidenheid aan gedragingen te vertonen en hun uiterlijk te veranderen in overeenstemming met de omgevingsomstandigheden. Het succes van talrijke introducties van forel in rivieren en meren, die ver van zijn natuurlijke verspreidingsgebied verwijderd zijn, ligt in het brede potentieel van deze soort voor aanpassingen.
