Theater- en filmacteur Paul Mooney staat bekend om zijn werk in cultfilms als Scarface en The Tale of Louis Pasteur. Een succesvolle filmcarrière in Hollywood kon zijn ware passie - acteren op het podium, niet overschaduwen. Hij slaagde erin erkenning te krijgen en de ster van Broadway-producties te worden.
Biografie
Paul Mooney, geboren Frederic Meshilem Meyer Weisenfreund, werd geboren op 22 september 1895 in de stad Lemberg in het Oostenrijks-Hongaarse rijk. Nu staat deze stad bekend als Lviv, Oekraïne.
Paul groeide op in een creatieve familie van acteurs Philip en Sally Weisenfreund. Toen hij en zijn twee broers jong waren, besloten hun ouders om naar Amerika te emigreren.
Het Yiddish Theatre-gebouw (nu de Village East Cinema) Foto: Beyond My Ken / Wikimedia Commons
In New York sloten Philip en Sally zich aan bij het Jiddisch Theater, waar de 12-jarige Paul enkele jaren later zijn debuut maakte. De jongen zou het karakter van een 80-jarige man spelen. Zijn optreden trok de aandacht van Jiddisch Theater oprichter, theatermaker en regisseur Maurice Schwartz. Al snel nodigde hij de jonge Paul uit in zijn theater.
Carrière
In 1918 trad Paul Mooney toe tot het Jiddisch Theater. De jonge acteur beheerste de kunst van het maken van make-up - een vaardigheid die hem tijdens zijn theater- en filmcarrière van pas kwam. Hij speelde vaak personages die ouder waren dan zijn leeftijd. Tegen 1920 werd Mooney de ster van het theater, op het podium waarvan hij zijn debuut maakte. Ze hadden aandacht voor hem. Al snel kreeg de jonge acteur een rol aangeboden in de Broadway-productie van We Are Americans (1926 - 1927).
Paul Mooney schitterde op het podium in een tijd dat Hollywood op zoek was naar getalenteerde acteurs. Al snel werd zijn optreden gewaardeerd door een vertegenwoordiger van de filmindustrie. In 1929 tekende hij een contract met een van de grootste Amerikaanse filmstudio's, 20th Century Fox. Het was tijdens deze periode dat Frederick Weisenfreund de artiestennaam Paul Mooney begon te gebruiken.
American Film Studio 20th Century Fox Foto: Fox Corporation / Wikimedia Commons
Zijn filmcarrière begon met een optreden in The Brave (1929), wat hem een Oscar-nominatie opleverde. Maar ondanks het briljante acteerwerk van de acteur, bleek de foto een mislukking aan de kassa. Zijn tweede film, Seven Faces (1929), leed ook financiële ondergang. Gefrustreerd door de tegenslagen keerde Mooney terug naar Broadway.
Hij verscheen opnieuw op het grote scherm in 1932, met in de hoofdrol een reeks succesvolle films. In de klassieker van de Amerikaanse gangstercinema "Scarface" verscheen Paul Mooney in de vorm van de meedogenloze maffia Tony Camonte. De film werd een kassasensatie van die tijd en viel critici op met zijn wreedheid, duisternis en een overvloed aan gewelddadige scènes. Niettemin dreef dit werk de acteur naar het toppunt van roem.
Mooney reïncarneerde toen als veteraan James Allen uit de Eerste Wereldoorlog in I Am a Fugitive Convict (1932). Het beeld van een verarmde sergeant die het pad van een misdaadleven begon op zoek naar zichzelf, bracht de acteur een tweede nominatie voor de prestigieuze Oscar.
Na het succes van films met Mooney in de hoofdrol, heeft Amerika's grootste filmproducent Warner Bros. met hem een langdurig contract getekend. Dus Paul Mooney werd een van de slimste en meest gewilde Hollywood-sterren van de jaren dertig.
In 1935 speelde Mooney in Black Rage als een mijnwerker die voor zijn rechten vocht met vakbondsorganisaties. Voor deze uitvoering kreeg hij zijn derde Oscarnominatie. Tegelijkertijd probeerde de acteur Warner Bros. om een biografisch drama "Het verhaal van Louis Pasteur" te creëren. In 1936 werd een foto met een mager budget over het leven van een Franse microbioloog aan het grote publiek gepresenteerd. De film kreeg lovende kritieken van filmrecensenten en was een commercieel succes. En Paul Mooney won uiteindelijk de Academy Award voor Beste Acteur.
In 1937 nam de acteur deel aan het filmen van meerdere films tegelijk. Na Good Land en The Woman I Love werd de biopic The Life of Emile Zola uitgebracht. Het veelgeprezen drama over een Franse romanschrijver won een Oscar voor Beste Film en Mooney ontving de New York Film Critics Society Award voor Beste Acteur.
Paul Mooney en Erin O'Brien als Moore in The Life of Emile Zola Foto: screenshot trailer (Warner Bros.) / Wikimedia Commons
In 1939 portretteerde hij de Mexicaanse nationale held Benito Juarez in de film Juarez. Het drama, waarin ook Hollywoods grootste actrice Bette Davis speelde, was echter niet zo succesvol als de vorige biopic van Mooney.
Voor zijn toewijding aan het acteerberoep werd Paul Mooney zeer gerespecteerd door zijn collega's. Hij bereidde zich zorgvuldig voor op rollen, vooral biografische. Zijn oprechte, heldere, krachtige uitvoeringen spraken van de uitstekende vaardigheid van de acteur. Maar ondanks zijn zeer succesvolle Hollywood-carrière trok zijn filmwerk minder toneeloptredens. Daarom besloot hij het contract met Warner Bros. en keerde terug naar het theater.
Warner Bros. Watertoren Foto: Fabio Mori a.k.a BUDA / Wikimedia Commons
In de daaropvolgende jaren trad Mooney op het podium op en speelde ook in verschillende films en televisieprojecten. Zijn theatrale werken uit de jaren 1940 en 1950 omvatten A Flag is Born (1946), Death of a Salesman (1949) en Inherit the Wind (1955 - 1956).
Tot de meest recente en opmerkelijke werken van de acteur behoren de komedie over gangsters "Angel on My Shoulder" (1946) en het drama "The Last Angry Man" (1959), waarvoor hij een Oscar-nominatie ontving.
Mooney heeft ook verschillende succesvolle televisierollen gehad. Maar in 1962, nadat hij in de show "Saints and Sinners" was verschenen, werd hij gedwongen het beroep te verlaten vanwege gezondheidsproblemen.
Priveleven
In het echte leven was Paul Mooney, die schitterde in films en op het podium, een zeer gereserveerd en verlegen persoon. Hij was 45 jaar getrouwd met de theateractrice Bella Finkel, met wie hij in 1921 trouwde. Het paar was samen tot de dood van Mooney.
Lijdend aan verschillende ziekten, waaronder slechtziendheid en reuma van het hart, stierf hij op 25 augustus 1967 op 71-jarige leeftijd.
