Muzikale melodieën lijken enigszins op menselijke spraak. Ze zijn niet alleen mooi vanwege het verschil tussen de toonhoogte en hun duur, maar ook vanwege de intonatie en articulatie.
Muzikale accenten
Het zijn de tinten van spraak of melodie die ze zo uniek maken. Het uitvoeren van een melodie zonder articulatie, verschillende tinten, klinkt mechanisch en leeg. Dergelijke muziek zal de kijker niet pakken, omdat het zal klinken als een monotone monotone toespraak.
Articulatie in muziek verwijst naar de verschillende manieren om een melodie te "zingen". Het gaat daarbij vooral om de samenhang of verbrokkeling van noten. Articulatie wordt vooral aangegeven in de muzieknotatie, die de uitvoerder precies aangeeft hoe het gespecificeerde fragment van de melodie moet worden gespeeld.
De drie belangrijkste soorten muzikale articulatie of slag zijn nonlegato, legato en staccato. Ze zijn aanwezig in elk muziekstuk.
Het woord "legato" is vanuit het Italiaans vertaald als "gebonden". Uit deze naam volgt dat de noten zo gespeeld moeten worden dat de klanken elkaar vloeiend vervangen zonder schokken en onderbrekingen. Het geluid moet gelijkmatig van toon tot toon worden verdeeld. Er zijn een groot aantal oefeningen gericht op de juiste ontwikkeling van de hand en vingers voor de juiste uitvoering van deze techniek. In muzieknotatie wordt een legato-slag aangeduid met een boog of competitie.
Deze Italiaanse woorden…
"Nonlegato" of "apart" wordt meestal gebruikt in stukken die in een behendig tempo worden uitgevoerd. Deze slag wordt op geen enkele manier aangegeven in de noten. Aan het begin van de training spelen de meeste studenten apart. Als het niet-legato wordt gespeeld, worden geluiden van het instrument vloeiend geproduceerd zonder schokkerig of soepel klinkend.
"Staccato" is vertaald uit het Italiaans als "abrupt". Bij deze uitvoering klinkt de melodie scherp, met merkbare pauzes tussen de noten, terwijl het tempo van het spel niet vertraagt. Staccato maakt een muziekstuk licht, delicaat, sierlijk. Dit is een nogal moeilijke techniek om te beheersen, voor veel pianisten bijvoorbeeld, uit gewoonte, hun vingertoppen doen pijn, omdat ze de toetsen scherp en kort moeten aanslaan. In sommige opzichten lijkt de slag van staccato op snel typen op het toetsenbord, alleen klinken er noten in plaats van het karakteristieke geknetter. Deze slag is de tegenpool van de legato slag. In muzieknotatie wordt het aangegeven door een punt boven of onder de noot, afhankelijk van waar het is georiënteerd.
Deze basisdetails hebben geleid tot een heleboel extra. Maar in feite zijn het legato, staccato en nonlegato die de klank van het stuk bepalen. Al het andere is nuance. Aan het begin van de training leren musici om het verschil tussen deze technieken van geluidsproductie zo goed mogelijk te maken. Op dit verschil is een groot aantal muziekstukken gebouwd.
