Sleutel - de positie op grote hoogte van de fret. In de naam van de toets wordt de hoofdtoon aangegeven, die de toonhoogte aangeeft (C, Es, G-sharp …), en de naam van de modus (Majeur, Minor, Dorian, Mixolydian). De meeste werken van zowel klassieke als pop-jazz- en folkgenres hebben een duidelijk uitgedrukte tonaliteit. De belangrijkste vaardigheid die nodig is om het te bepalen, is oor voor muziek.
instructies:
Stap 1
Bij het construeren van een muzikale periode (deel van een werk) worden akkoorden meestal in de volgende volgorde gerangschikt: T - S - D - T. Het eerste en laatste akkoord komen overeen met het tonische akkoord, dat op de eerste stap van de toonladder is gebouwd. De hele tonaliteit wordt genoemd volgens deze eerste stap. Wanneer u een nummer speelt, loop uw uitvoering dan over de eerste maat van het stuk, zodat u alleen het eerste akkoord hoort.
Stap 2
Luister naar de baslijn. In de regel gebruiken liedjes akkoorden in de basis (niet-omgekeerde) vorm, dat wil zeggen dat de bas de eerste stap speelt. Pak het op elk instrument (piano, gitaar) in het beschikbare octaaf voor uitvoering. Neem de tijd, ga stap voor stap omhoog of omlaag totdat het geluid op uw instrument overeenkomt met het origineel. Vroeg of laat zul je het vinden. Schrijf het op papier. Opmerkingen over zwarte toetsen zijn geschreven in twee woorden, afgebroken: C scherp, Es, Fis, Bes.
Stap 3
Luister naar de kleuring van het eerste akkoord in het lied. Major en Minor zijn de meest gebruikte modi, het is erg moeilijk om ze met elkaar te verwarren. Aan je stemming kun je zien welke stemming voor je ligt: een vrolijke major of een sombere, alarmerende minor. Maar als je twijfelt, houd dan één feit in gedachten: sommige stappen in de majeurklank zijn als het ware overdreven, verhoogd. De naam van de fret is geschreven in een apart tweede (derde) woord achter de naam van de noot, bijvoorbeeld: C mineur, D majeur, G mineur, Bes majeur.
Stap 4
Luister twee of drie keer naar het hele nummer. Speel vanaf de tweede keer luisteren mee met de akkoorden die je kunt raden. Zo kom je erachter of een stuk in één toonsoort is geschreven of dat er modulatie in zit. In een aantal nummers wordt de toonsoortwisseling geassocieerd met de climax en bevindt deze zich iets later dan het midden: voor het instrumentale verlies, er middenin, of voor het laatste couplet.
