De massa-kijker denkt meestal niet na over de kwaliteit van de vertaling van bepaalde films, omdat voor hem vaak alleen de essentie belangrijk is. En alleen echte kenners van cinematografie denken dat de vertaling niet alleen helpt om de ware bedoeling van de regisseur vast te leggen, maar ook om ten volle te genieten van de dialogen van de personages. Dmitry Yurievich Puchkov (Goblin) wordt beschouwd als een van de beste auteurs van Russische vertalingen. Hij brengt de sfeer van het origineel altijd met maximale nauwkeurigheid over in dialogen en monologen, waarbij hij de context van het beeld aanvult met een sprankelende en originele presentatie.
De grote Lebowski (1998)
Deze foto, gemaakt aan het einde van de vorige eeuw, is nu een klassieker van de komedie, en iedereen die zichzelf als een echte liefhebber van de cameraman beschouwt, heeft deze prachtige creatie van de cultregisseurs van de gebroeders Coen al gezien.
De hoofdpersoon van de foto, een man met de bijnaam The Dude, is een totale slapper, een hippie en een gelukkige vrijgezel die op een mooie dag terechtkomt in een reeks van allerlei avonturen die zijn gebruikelijke manier van leven volledig omverwerpen. Voordat de held in een eindeloze cyclus van vreemde incidenten terechtkwam, bestond zijn dagelijks leven uit drinken, zijn huis inrichten en bowlen met vrienden die net zo instappers waren als hij. De gangsters zien Dude aan voor de miljonair Lebowski, de naamgenoot van de film.
Twee bandieten willen een rijke man beroven, breken in zijn huis in, eisen geld van de held en bederven zijn tapijt, dat diende als een belangrijk artefact in het appartement van de Dude. Daarna besluit de extreem beledigde vrijgezel het landhuis van de rijke man Lebowski te bezoeken en een nieuw tapijt van hem te eisen.
Verder krijgt de plot van deze foto een absurd en fascinerend karakter. De held en zijn vrienden beginnen te vechten tegen gangsters en doen dit op een uiterst onprofessionele manier. De film bevat een stroom van onbedoelde chaos en elementen van zwarte humor, die Dmitry Yurievich meesterlijk overbrengt in zijn werk. Het is mogelijk dat de film in Rusland niet zo populair zou zijn geworden als de Goblin niet aan het werk was gegaan.
"Lock, Stock, twee vaten" (1998)
Dit is de eerste speelfilm van de Britse filmmaker Guy Ritchie. Het gebeurde zo dat Richie's debuut buitengewoon succesvol was en nu wordt de film "Lock, Stock, Two Barrels", volgens de meeste fans, beschouwd als de beste filmregisseur in zijn carrière. Toen de film voor het eerst officieel werd uitgebracht, reageerden critici er zeer dubbelzinnig op en noemden de foto een secundaire gelijkenis van het werk van Quentin Tarantino.
Maar de tijd heeft alles op zijn plaats gezet, en vandaag wordt het werk van Guy Ritchie terecht beschouwd als een klassieker van de cinema. Vier boezemvrienden, die elk 25 duizend pond hebben verzameld, besloten dat het goed zou zijn om een half miljoen pond te winnen in een kaartspel van een scherpschutter en de laatste gangster met de bijnaam Harry de Bijl, met wie een van zijn vrienden, Eddie, zou moeten Speel. Natuurlijk blijkt deze onderneming niet succesvol te zijn, en de man verliest dezelfde half miljoen pond aan de scherper. Hij kreeg een duidelijke eis toegewezen - om het geld binnen precies een week terug te geven. Anders zou elk lid van deze bende zijn vinger hebben verloren.
Vrienden moeten zich op de een of andere manier bevrijden uit deze extreem verschrikkelijke situatie. Dit is waar het plezier begint. De donkere sfeer van de onderwereld, hoogwaardige Britse humor, veel rommel en een voortreffelijk plot - deze film heeft al deze kwaliteiten. Veel fans van Goblins vertaling geloven dat de voice-acting van deze film zijn beste werk is. Daarin demonstreerde hij niet alleen nogmaals zijn talent als vertaler, maar bewees hij ook dat de intentie van de regisseur alleen volledig kan worden vastgelegd wanneer elke zin van de held van de film volledig overeenkomt met zijn originele opmerkingen in het script.
Volledig metalen omhulsel (1987)
Een film van een echte klassieker en meester van filmmaken Stanley Kubrick zal de kijkers vertellen hoe koud en wreed het Amerikaanse legersysteem de jongens van gisteren voorbereidt op de oorlog in Vietnam, en die mariniers verandert in echte moordenaars die geen medelijden en gerechtigheid kennen. Velen hebben vast het beroemde fragment uit de film "Full Metal Jacket" gezien, wanneer sergeant Hartman in voldoende overtuigende vorm aan de opgestelde rekruten duidelijk maakt dat de grappen voorbij zijn, want vanaf dit moment begint voor hen een nieuw leven, in waarin ze niet langer mensen zijn, maar "Amerikaanse wapens" en" boodschappers van de dood ". Na dit fragment zou je misschien denken dat de film komisch wordt, maar dat is niet helemaal waar. Door middel van humor en ironie wordt een dramatische en wrede achtergrond gevoeld, die alle waanzin en pijn van oorlogstijd onthult.
Dit is een van de belangrijkste films van Kubrick, dus elke filmliefhebber is gewoon verplicht deze te kijken. En het kan het beste worden gedaan in de juiste vertaling van de Goblin. Ondanks het feit dat "Full Metal Casing" een vrij oude film is, paste Puchkov in zijn vertaling de dialogen van de personages zoveel mogelijk aan de realiteit van het moderne leven aan en trad hij op als een echte vernietiger van stereotypen, omdat veel filmcritici nog steeds geloven dat nieuwe vertalingen noodzakelijkerwijs overeen moeten komen met het moment waarop hij de film heeft opgenomen.
De Boondock Heiligen (1999)
De Amerikaanse regisseur Troy Duffy toonde deze fascinerende film voor het eerst aan het publiek in 1999. Dit is een kleurrijke misdaadkomedie waarin twee broers van Ierse afkomst plotseling een goddelijke verlichting krijgen. Ze beginnen te geloven in wat voorbestemd is om een revolutionaire omwenteling in de hele wereld te veroorzaken. De broers geloofden dat het hun missie was om ons zondige land volledig te reinigen van allerlei boze geesten. Connor en Murphy begonnen hun dagen door te brengen met vechten voor een rechtvaardig leven, jagend op gemene en hebzuchtige bandieten die het stadsleven negatief beïnvloedden en de openbare orde verstoorden. De broers waren ervan overtuigd dat ze een goede daad deden, want "er is geen groter kwaad dan de onverschilligheid van eerlijke mensen."
Wanhopige fans van mooie straatopnames, zwarte humor en spannende avonturen zullen deze film zeker leuk vinden. Het verhaal van de twee broers zal de kijker niet vervelen. Het is niet voor niets dat de Goblin zelf herhaaldelijk in zijn artikelen en interviews heeft gezegd dat het schilderij "The Saints from the Bunduk" ten strengste wordt aanbevolen voor alle fans van het werk van Troy Duffy. Dmitry Yuryevich geeft zelf toe dat deze film op de lijst van zijn favorieten staat, daarom analyseerde hij tijdens het uitvoeren van zijn vertaling zorgvuldig de Engelstalige spraak van de personages, en pas daarna transformeerde hij deze in uitdrukkingen die we begrijpen.
Pulp Fiction (1994)
Een meester van dialogen en afval, een liefhebber van vrouwelijke voeten en zwarte humor, een bekwame dief en koning van bloed Quentin Tarantino brengt in 1994 een film uit genaamd "Pulp Fiction" en blaast de filmindustrie volledig op. Het iconische werk werd meteen zeer geprezen door critici. Voor deze film ontving Tarantino veel verschillende prijzen, waaronder de Academy Award voor Beste Scenario. "Pulp Fiction" is tenslotte niet alleen een prachtige film, maar ook een soort symbool van de onafhankelijke Amerikaanse cinema.
De film werd niet alleen zeer geprezen door critici, maar kreeg ook al snel overweldigende liefde van fans over de hele wereld. Velen beschouwen dit werk nog steeds niet alleen als de meest populaire film van Quentin Tarantino, maar ook als de meest succesvolle belichaming van zijn regietalent. In Pulp Fiction nam hij vaak zijn toevlucht tot niet-lineaire vertelkunst - een techniek die hij ontleende aan de regisseur van de Franse new wave Jean-Luc Godard. Het was de beslissing van deze auteur die de film een eigenaardige esthetiek gaf.
Lichte dialogen, zwarte humor en veel rommel - dit alles vormt de basis van de film. Het wordt aanbevolen om de film alleen in de juiste vertaling van de Goblin te bekijken, waarin geen censuur is. Anders is het niet mogelijk om de hele sfeer van deze esthetisch geconstrueerde chaos te vangen. In zijn vertaling hield Dmitry Yuryevich rekening met alle grappige momenten van de film en besteedde hij ook veel aandacht aan de spraakportretten van de hoofdpersonen.
