Zombies zijn dode mensen die zijn gezombificeerd door een tovenaar of goochelaar. Ze kunnen zijn wil gehoorzamen. Dit is precies hoe de klassieke definitie van de levende doden klinkt. Tegenwoordig is de zombie-apocalyps te zien in veel buitenlandse films en tv-series. Het is merkwaardig dat de oorzaken van deze epidemie in verschillende films variëren.
De originele missie van alle zombies
Voordat we verder gaan met de oorzaken van de zombie-apocalyps in beroemde zombiefilms, is het noodzakelijk om het gedrag van de levende doden in klassieke zin kort te beschrijven. De doden, zombized door tovenaars en tovenaars, kunnen niet praten als levende mensen. Ze verstaan geen menselijke spraak, maar kunnen wel brullen, grommen en grommen. In de klassieke interpretatie hangt het gedrag van een zombie volledig af van de eigenaar (de tovenaar die deze dode man zombificeerde). Hij kan zijn zombies besturen met bepaalde spreuken van de zogenaamde voodoo-magie. Er moet worden verteld hoe dit gebeurt.
Het feit is dat vreemde mensen die dol zijn op voodoo-magie, volgens de legende, de zielen van levende mensen ontvoeren om een of andere toekomstige dode persoon te doen herleven voor hun eigen egoïstische doeleinden. Ze voeren een verscheidenheid aan magische riten en rituelen uit, waarbij ze speciale spreuken uitspreken. De ontvoerde ziel wordt verzegeld in een of ander vat, dat zorgvuldig wordt bewaakt en bewaakt door een voodoo-tovenaar in zijn slaapkamer. Dit wordt gevolgd door een reeks opeenvolgende bezweringen over de buitenaardse ziel. Dit is nodig om contact te maken met haar fysieke lichaam.
Daarna vertrekt de persoon met wiens ziel de tovenaar "werkt" plotseling naar een andere wereld. De traditie zegt dat als er een incisie wordt gemaakt in een deel van het lichaam van zo'n overledene, het bloed uit zijn wond gewoon niet zal sijpelen. Wanneer de dag die nodig is voor de tovenaar komt, gaat hij naar de begraafplaats, waar het lichaam wordt begraven, waarvan de ziel bij hem is. Gezangen, rituele dansen, tamboerijnen, maar ook witte offerkuikens werpen hun vruchten af: de tovenaar graaft de overledene op en voert bepaalde rituelen uit om hem te doen herleven. Als alles goed is gegaan, komt het lichaam tot leven en begint de tovenaar het ijverig te exploiteren. Hier is het - de klassieke missie van alle levende doden! Er was geen sprake van een zombie-apocalyps. Elke tovenaar heeft zijn eigen zombie. Dit was de limiet.
Waarom is er een zombie-apocalyps in films?
De doden zullen bij de wederkomst uit hun graven opstaan. Dat is precies wat de Bijbel zegt. Sommige regisseurs verdraaiden echter eenvoudig de betekenis van deze woorden en beperkten ze tot een echte zombie-apocalyps in hun films. Trouwens, de Bijbel zegt dat God mensen die in Hem geloven een nieuw orthodox lichaam zal geven. Hier hebben we het niet over een half verrotte opstandige doden, begraven in hun graven! De Bijbel heeft herrezen mensen nooit beschreven en zal dat ook niet gaan beschrijven als wandelende en halfverrotte lijken.
Zelfs die regisseurs en scenarioschrijvers die trouw de regels uit de Bijbel in acht namen, gingen door met het componeren en opnemen van films met de wandelende doden. De meest populaire film over dit onderwerp is tegenwoordig World War Z, geregisseerd door Mark Foster, en de meest populaire televisieserie over de avonturen van zombies is natuurlijk The Walking Dead, geregisseerd door Ernest R. Dickerson, Greg Nicotero, Gaia Ferland en anderen..
Het is merkwaardig dat de reden voor de komende zombie-apocalyps, de schrijvers van beide films, kozen voor de massale infectie van mensen met een onbekende vorm van een virus dat levende organismen kan doden en ze vervolgens in zombies kan veranderen. In World War Z probeert VN-officier Jerry Lane, gespeeld door de legendarische Brad Pitt, met alle middelen een soort infectie te stoppen die de levende mensheid volledig kan uitroeien en de planeet vult met zinloze wandelende zombies.
In The Walking Dead gebeurt ongeveer hetzelfde. Centraal in de gebeurtenissen staat het levensverhaal van sheriff Rick Grimes. Ironisch genoeg was het in zijn tijd dat de eerste komst van de zombies viel - een epidemie van apocalyptische proporties. De komende zombie-apocalyps neemt langzaam de hele wereld over. De personages van de serie, geleid door de reeds voormalige sheriff Rick, ervaren dag na dag angst en ongemak, en lijden ook zware verliezen in een wereld vol hersenloos ronddolende doden. Het drama van het verhaal dat in The Walking Dead wordt verteld, gaat niet zozeer over de levende doden als wel over de interpersoonlijke relaties tussen de nog in leven zijnde mensen. De schrijvers beweren dat dit probleem gevaarlijker is dan de zombies die op de planeet rondlopen.
Je kunt je ook de klassieker herinneren - "The Return of the Living Dead". Daar heeft de aanstaande zombie-apocalyps niets te maken met virussen van onbekende oorsprong. De schrijvers en regisseurs van deze film kozen de militaire defensie-industrie van de Verenigde Staten van Amerika als reden voor de heropleving van de lijken. De film laat duidelijk zien hoe de levende doden hun graven op de begraafplaats verlaten dankzij een speciaal gas, dat in oorlogstijd zogenaamd voor defensiedoeleinden wordt gebruikt. Dit gas wordt per ongeluk op het kerkhof gespoten en dan begint een zware stortbui, die de vreselijke dampen het kerkhof in drijft.
Met andere woorden, de schrijvers van The Return of the Living Dead informeren hun kijkers dat het Amerikaanse leger een soort bacteriologisch dodelijk wapen heeft in de vorm van een leger van herleefde zombies. Met hun hulp heeft de defensie-industrie van de Verenigde Staten van Amerika vermoedelijk geen extra uitrusting nodig met militaire uitrusting - wandelende zombies zullen alles doen voor levende soldaten.
Als we ons de meest klassieke film herinneren over de zombie-apocalyps "Night of the Living Dead", gefilmd in 1968 door regisseur George R. Romero, dan is hier in het algemeen de reden voor de opstand van de levende doden een soort radioactieve straling die werd ooit van Venus gebracht door een van de ruimteschepen NASA.
En een andere beroemde film over wandelende zombies is "The Brain Dead" (beter bekend als "Living Dead"), geregisseerd door Peter Jackson. Deze film toont misschien wel de meest belachelijke reden voor de zombie-apocalyps. Er was eens een vreemd wezen, een rattenaap, die van het eiland Sumatra naar Nieuw-Zeeland werd gebracht. Het is haar beet die een van de heldinnen van de serie in een zombie verandert. Wat volgt is een kettingreactie, waardoor een klein stadje aan de rand van Nieuw-Zeeland wordt bewoond door enge zombies.
