De Japanse tuin is origineel en trekt aan met zijn verfijning en harmonie. Het is relatief gemakkelijk te verzorgen en is ontworpen voor een ontspannen, ontspannen verblijf. Het bevat steevast drie samenstellende elementen: stenen, water en planten.
Elke Europeaan die voor het eerst een Japanse tuin betreedt, wordt getroffen door zijn ascese en isolement van de dagelijkse drukte, en tegelijkertijd door zijn bijzondere verfijning.
Aan de oorsprong van de Japanse tuin stonden Japanse monniken die het zenboeddhisme beleden. En de tuinen die ze creëerden, dienden maar één doel: een staat van verlichting helpen bereiken.
De tuin in Japanse stijl is ontworpen voor contemplatieve ontspanning, dus het onderhoud moet tot een minimum worden beperkt. Ze rusten het zo uit dat het geen constante veranderingen vereist.
In tegenstelling tot de Europeanen, die harmonie vonden in symmetrie, geloofden de Japanners dat het landschap asymmetrisch moest zijn, vandaar de kronkelende, vloeiende lijnen van het landschap, een oneven aantal stenen en planten in de compositie.
Steen speelt een grote rol in Oost-Aziatische tuinen en is niet alleen een decoratief element. Het is het uitgangsmateriaal voor het maken van tuinbeelden, lantaarns, bruggen, vijvers en paden. Stenen met een ruw oppervlak zijn bijzonder mooi, na verloop van tijd zijn ze bedekt met mos, en dit geeft de indruk dat ze hier een eeuwigheid hebben gelegen - het zegel van de tijd wordt vooral vereerd in oosterse tuinen.
Planten in de Japanse tuin spelen een ondersteunende rol, worden in minimale hoeveelheden gebruikt en hebben een bepaalde betekenis. Dus, grenen symboliseert een lange levensduur, bamboe, wat verplicht is in een Japanse tuin, is stevigheid. Een van de meest gerespecteerde bomen in Japan is sakura, of sierkers. De Japanners waarderen de bloei zelfs meer dan de vrucht. Een andere favoriet van de Japanse tuin is de Japanse esdoorn. Met gras begroeide gazons in Japanse tuinen worden vervangen door zorgvuldig aangestampte aarde of fijn grind. Het grinddek met zachte golvende overgangen kan worden afgewisseld met een tapijt van bodembedekkers: apicale pachisandra, ondermaatse varens en waardplanten, bryozoën, geleidelijk uitdijend, passen natuurlijk in het landschap.
Water is de personificatie van leven en vitale energie, daarom is het altijd aanwezig in de Japanse tuin. Een borrelende beek, een kleine fontein en een kleine vijver bepalen de structuur van het landschap, maar het water is misschien niet echt. Vaak wordt het vervangen door een gebied bedekt met licht grof zand of fijn grind, waarop golvende lijnen worden aangebracht. Door de tuin zie je vaak "grindrivieren" stromen.
Bij het kiezen van accessoires en kleine decoratieve vormen, is het ook noodzakelijk om de principes van eenvoud en terughoudendheid te volgen. Typisch voor een Japanse tuin zijn een stenen lantaarn, een bamboescherm en een stenen zwemvijver. De roodgelakte brug, over een kunstmatige beek geworpen, oogt expressief. Beelden in de Japanse tuin zitten vol betekenis. Dus de figuur van een zeeschildpad symboliseert een lang leven, de kraanvogel verpersoonlijkt het verlangen om op te staan.
De Japanse stijl zelf is de stijl van kleine en zeer kleine ruimtes; een paar vierkante meter is voldoende voor de implementatie ervan. De klassieke Zen-tuin is intiem. Het minimale aantal planten, de terughoudendheid van decoratieve elementen, de verfijning van vloeiende lijnen en de stille plons van water, een overvloed aan groen in alle mogelijke tinten, eenvoud en verfijning, de belofte van vrede en rust - dit alles is een Japanse tuin die zelfs de meest verfijnde kenner van schoonheid zal bekoren met zijn ontspannen natuurlijkheid.
